"Bajadera" została zrealizowana z wielkim rozmachem choreograficznym, scenograficznym i przede wszystkim kostiumowym. Jednak mimo tego przepychu dało się zauważyć we wszystkich scenach, że było to idealnie dopracowane (łącznie z muzyką, która jeszcze długo po opuszczeniu murów teatru grała w sercu i duszy).
Historia opowiada nieszczęśliwą miłość dwojga ludzi: tytułowej tancerki Nikij oraz wojownika Solora. W pierwszym akcie poznajemy również Radżę, który staje na drodze kochanków. Uknuwszy podstępny plan, doprowadza on do śmierci bajadery.
Drugi akt, to słynna scena baletowa. Solor we śnie wędruje za swoją ukochaną przez Królestwo Cieni. Kostiumy Jadwigi Jarosiewicz oraz choreografia Mariusa Petipy wywarły na mnie największe wrażenie (tancerki w klasycznym tutu, to wisienka na torcie).
W ostatnim akcie w napięciu oglądamy scenę zaślubin, zmuszonego do nich Solora (jednak w duszy każdy chce, aby nie doszło do sakramentalnego "tak"). Na szczęście bogowie czuwają nad wszystkim i aby pomścić śmierć swojej kapłanki (tancerki świątynnej jaką była Nikija) niszczą świątynię razem z wszystkimi uczestnikami ceremonii. Dzięki opatrzności boskiej Salor dołącza do Nikiji w zaświatach. Od teraz mogą cieszyć się sobą i wieczną miłością.
Opowieści o nieszczęśliwych miłościach powstało już wiele. "Bajadera" to ponadczasowe dzieło, które jest obowiązkową pozycją dla każdego miłośnika pięknych choreografii oraz zapierającej dech w piersiach muzyki. Cóż można chcieć więcej od wielkiego baletu w Teatrze Wielkim?
Rozpoczął się konkurs Dziennikarz obywatelski 2011 Roku. Zgłoś swój materiał! Zostań najlepszym dziennikarzem 2011 roku. Wygraj jedną z ośmiu zagranicznych wycieczek.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
