Dla pani Marty, Sławy i nie tylko

Klik. U pani Ewy Drzyzgi prześliczne panienki opowiadają o mordobiciu, jakie potrafią sprawić swoim koleżankom. Klik. Sędzia telewizyjny przeprowadza proces rozwodowy dwojga idiotów. Klik. Majka, wdzięczne dziewczę zapylone sztucznie, marzy o szczęściu rodzinnym pod warunkiem, że dziecko będzie szlachetnie biedne. Klik. Ksiądz dobrodziej na rowerze zapędza grzeszników w kozi róg,a dziewice z odzysku zmieniają partnerów, jak paski klinowe w wypasionych samochodach.

Można by tak jeszcze długo, ale każdy ma swoje ulubione głupstwa do oglądania i wzrusza się, oglądając coś, co się tylko na ekranie może zdarzyć. Inną formą rozrywki dla widza są dyskusje prowadzone na eleganckich kanapach. Goście odkrywają świat, którego przed nimi nie było. Omawiają problemy, o jakich nikt dotychczas nie słyszał, a tak zwane gwiazdy demonstrują ciężarne brzuchy, tak jakby żadna baba przed nimi takiego nie miała.

Tłem dla tych cudowności jest kuchnia. Do garów zapędza się jakąś panią, która nie zawsze odróżnia marchew od pomidora, a pomaga jej, dla bezpieczeństwa późniejszych degustatorów, fachowy kucharz. Gotowanie w telewizji jest nieodstępnym elementem wielu programów, nie licząc tych stricte kucharskich, w wykonaniu mistrzów rondla i patelni.

Cokolwiek by to nie było, przerywane jest reklamami, wśród których jedna stanowi program sam
w sobie. Dzięki tak rozbudowanej formie możemy ostatnio oglądać, jak pani Magda Gessler,
z urodzenia - kawał baby, z wizerunku - blondynka, z zamiłowania - restauratorka, dokonuje czynów heroicznych w jadłodajniach, nie cieszących się nadmiernym powodzeniem. Pani Magda zaczyna od wielkiej degustacji, w trakcie której leci nam ślinka ,więc błyskawicznie wpadamy do kuchni, po własne małe co nieco.

Potem pani Magda zabiera się za rozstawianie personelu po kątach, z których trzeba koniecznie wysprzątać brud, zapieczony tłuszcz i karaluchy. Oglądającym program paniom, może się w tym momencie przypomnieć, że szafka w kuchni pod oknem nie była ostatnio odsuwana, ale nie pali się. Następne w kolejce są zakurzone dekoracje, które pani Magda zrywa ze ścian, z ukontentowaniem śledząc szaleństwo w oczach właścicieli owych cudów.

Mimo takiej inspiracji siedzimy dalej spokojnie. Swoich dekoracji kuchennych zrywać nie będziemy, bo kto nam z dnia na dzień zafunduje malowanie? Bierzemy na wstrzymanie i zwyczajnie przestajemy rozglądać się po ścianach własnej kuchni. Ukoronowaniem tych bolesnych, ale radykalnych zmian w restauracjach, w których zafundowano przewrót pałacowy, jest karmienie zachwyconych gości. Nowe menu, dania podane elegancko i fachowo przez odnowiony duchowo personel. No i glanc, jak powiada mój sąsiad, wyrażając uznanie dla puszki chłodnego piwa.

Gdyby nie jeden drobiazg. Imponująca blond fryzura pani Magdy nijak ma się do czynności kuchennych, a loki w kolorze słoneczny blond fruwające nad garem z zupą, przyprawiają mnie
o sanitarny dreszczyk. Ale co tam! Ja tam jeść nie pójdę, a fryzurę pani Magdy oglądam z wielkim podziwem. Szkoda, że w napisach końcowych nie ma nazwy tego, po czym takie włosy rosną.

Na koniec uzasadnienie tytułu. Dziękuję pani Sławie, za nazwanie mnie przedsiębiorstwem wielobranżowym, taki tytuł zobowiązuje. PiSzę więc nie POlitycznie. Dziękuję pani Marcie, zainspirowała mnie zupą POmidorową. Wyjaśnienie dla pana cierpiącego z powodu równych
i równiejszych. Równiejsi są ci, po których jedzie ciężki walec, a dla tegoż walca, któremu silnik się zatarł. Dedykacja: Na tym polega uwiąd starczy, że zamiast mówić, człowiek warczy.