"Dobrze się widzi sercem" - Jan Kończyński poetyckie meandry

Jan jest skromnym i pokornym człowiekiem. Nie ulega presji innych osób, którzy szukają poklasku i gloryfikacji za wszelką cenę, stara się stać z boku i przyglądać im bez większego entuzjazmu - takie postawy go śmieszą.

Ja człowiek żywy krwią zastygły poszukuję ludzkiej prawdy

Janie.. kilka słów o sobie...
- Wielkopolanin z krwi i kości. Kaliszanin z urodzenia, mieszkający obecnie w Ostrowie Wielkopolskim. Członek Polskiego Towarzystwa Artystów, Autorów i Animatorów Kultury w Poznaniu. W latach 2007–09; Honorowy Członek Klubu Literackiego ZNP w Kaliszu. Autor wielu tomików i publikacji książkowych.

Twój pierwszy wiersz?
- Mój pierwszy wiersz został napisany na obchody Dni Kalisza w latach 1970/1972. Podaję dwie daty, albowiem tak naprawdę ślad w pamięci został nieco zatarty, ale w tych latach brałem udział w konkursie poetyckim na wiersz o Kaliszu i Hejnał dla Miasta Kalisza.

Ulubiony wiersz?
- Ulubiony wiersz. Hmm... Mam ich wiele, ale najbardziej do serca przypadł mi "Czarny chleb",
który napisałem w trosce o swoich rodaków, zarówno tych zamieszkujących w kraju, jak i na obczyźnie.

Ile tomów wydałeś?
- Jest ich kilka:
- 1982 r. "Człowiek jest tyle wart ile jego słowa i uczynki"
- 1999r.- II Edycja.
- 2005r. "Życie znakiem czasu"
- 2006 r. "Alma Mater"
- 2007 r. "Poezja prawdziwa drogą do wolności"
- 2008 r. "W drodze"
- 2009 r.– II Edycja tomiku P.T. "W Drodze"
- W druku jest powieść p.t. "Alicja"– Opowiada ona o prawdziwej miłości dwojga ludzi.

Tematem wierszy jest...
- Miłość do ojczyzny, Boga, ludzi. Temat podróży po kraju i świecie. Nie stronię też od wierszy upominających i nawołujących do rozwagi, np. wierszy politycznych dedykowanych posłom na Wiejskiej w Warszawie.

Komu poświęcasz swoje wiersze?
- Wszystkim bez wyjątku, tym, którzy chcą mnie czytać i tym, którzy szanują prawdę. Kanony może już nieco wytarte w galopującym świecie, ale dla mnie wiecznie żywe i piękne.

Jaki będzie następne tom i kiedy można się go spodziewać?
- Heheh... Autor radośnie się uśmiecha... Choćby jutro, ale skupiłem się na wydaniu powieści "Alicja", a po niej wydam kolejne tomiki wierszy, które czekają w kolejce do druku.

Internet ułatwia pracę, poznajesz ciekawych ludzi...
- Tak. Zdecydowanie tak!
Jak rodzina przyjęła twoje zamiłowanie do pisania?
- Ha ha ha... Żona ze spokojem, lecz bała się mimo wszystko, że zaabsorbuję się zbyt mocno i zabraknie czasu dla niej i rodziny. Po latach rozwiałem tę obawę i jest po prostu bardzo dobrze, jest super.

Nagrody i osiągnięcia...
- W skromności chętnie ten temat bym pominął, ale skoro postawione zostało pytanie :):
- Wielkopolski Konkurs Literacki w Kaliszu 2003 r. – Wyróżnienie – kategoria
( Dzieła wybrane)
- Powiatowy Konkurs Literacki w Ostrowie Wlkp. 2007 r. – Wyróżnienie.
- Miejska Biblioteka Publiczna w Grybowie 2007 r. – II Miejsce.
- Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Rzeszowie/ filia Mielec o Laur „Poetycki Exlibris PBW” – Pierwsze miejsce
- Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Rzeszowie/ filia Mielec 2010 r. II Ogólnopolska Nagroda w VI Ogólnopolskim i Polonijnym Turnieju Poetyckim o "Srebrne Pióro" Prezydenta Miasta Mielca.

Tyle, co pamiętam. Wiem, że były jeszcze po drodze wyróżnienia i nagrody, ale w owym czasie nie dokonywałem inwentaryzacji i umknęło gdzieś w pamięci, jak i wśród pamiątek pokłosiem życia poetycko–literackiego.

Inne twoje zainteresowania?
- Turystyka, poznawanie nowych twarzy, obyczajów, innych kultur, historii, dlatego kolekcjonuję i posiadam wiele pamiątek z przeszłości świadczących o historii kraju.

Czy z poezji da się żyć?
- Oczywiście, tylko trzeba ciężką pracą wykuwać codzienność, albowiem władze miasta oraz wydziały kultury, zwłaszcza w miastach rodzinnych nie angażują się w promocję osób, które sobą coś przedstawiają i niosą chęć pomocy promocji miasta, w którym żyje. Ale tak już jest w mentalności co niektórych... hahaha, że "cudze chwalicie, swego nie znacie"– to przysłowie wyczerpuje zapewne to, o czym chciałbym powiedzieć.
Jakie są Twoje marzenia?
- Dożyć spokojnej starości.:) i bawić prawnuki, bowiem dziadkiem już jestem.
- Co do poezji: marzy mi się zmienić choć o 1 procent społeczne nastawienie do ojczyzny, która jest już dla niektórych przeszłością, aby po latach usłyszeć z ust niedowiarków, sceptyków co w nią nie wierzą, że jest kochaną i oddaną ziemią matką. Alma Mater (Matką Karmicielką).

Poranna kawa
kiedy piję poranną kawę
białym porankiem się stajesz

jestem szczęśliwym człowiekiem – bo jesteś

słuchasz mnie nieprzerwanie
ciszą mnie uspakajasz
tworząc klimat niewypowiedzianych myśli

od rana powiedzieć by się zdało
jak cudownie pachniesz wierszem

czekam niecierpliwie
na kolejny nowy dzień
na poranek z Tobą
kiedy budzę się o świcie.

Dodasz jeszcze coś od siebie na zakończenie...
- To, co robię w swoim życiu, jest prostym zachowaniem i nie ma w nim nic szczególnego - po prostu każdy z nas powinien przeżyć swoje życie z godnością, uczciwością i być szczerym wobec własnego sumienia. Zabrzmiało to jak kanon chrześcijanina, ale tak uważam.

Poezję moją określiłem, jako poezję realistyczną, poezję faktu, jako poezję reporterskiego przekazu.

Dziękuję za miła rozmowę, życzę wielu, sukcesów, nagród i osiągnięć.
Czytelników zapraszam na stronę Jana Kończyńskiego.