Kapiszcza i trzebiszcza

W Poznaniu są trzy miejsca mocy – każdy może spróbować, czy na niego podziałają

Zdaniem radiestetów miejsce mocy to szczególny obszar bardzo silnego promieniowania geomantycznego Ziemi, gdzie roślinność jest bujniejsza, na drzewach chętniej siadają ptaki, a przebywający w nich ludzie mają podniosłe i piękne myśli. Dłuższe przebywanie w ich aurze poprawia samopoczucie i powoduje szybszy powrót do zdrowia.

Już Słowianie

Okazuje się, że dawni Słowianie wierzyli w niezwykłe oddziaływanie miejsc mocy, znali ich lokalizację i, jak podają nieliczne zachowane wczesnosłowiańskie teksty, określali je słowami kapiszcze lub trzebiszcze. Archeologia potwierdza, że w czasach przedchrześcijańskich czczono je jako święte. Zazwyczaj znajdowały się tu słowiańskie święte gaje lub źródła, a także najstarsze pogańskie świątynie. Wokół nich najchętniej budowano osady. Okazuje się, że najczęściej z miejscami mocy wiążą się niezwykłe, przełomowe wydarzenia historyczne, jak choćby powstanie państwowości polskiej. Odkąd radiesteci wynaleźli czułe urządzenia do pomiaru natężenia promieniowania geomantycznego w tzw. jednostkach Bovisa, okazało się, że na całej kuli ziemskiej takich miejsc mocy jest niewiele – może kilkaset. W całej Polsce – około dziesięciu, a w Poznaniu – trzy. Są to Katedra, a także kościół Najświętszej Marii Panny na Ostrowie Tumskim, oraz... gmach opery przy ul. Fredry i Dziedziniec Różany przy CK Zamek.
Wszystkie wykazują silne, korzystne promieniowanie do 18 tys. jednostek Bovisa. Zdaniem radiestetów w tych dwóch ostatnich przypadkach korzystne oddziaływanie miejsca wzmacniają... rzeźby lwów umieszczone przy fontannie Dziedzińca Różanego i przy wejściu do Opery, a ich oddziaływanie na ludzki organizm porównać można z wpływem dobrego bioenergoterapeuty.
- W miejscach mocy każdy organizm szybko regeneruje siły. Objawy mogą być różne, często najpierw występuje senność i zmęczenie. W tym momencie organizm szybko pobiera dużą dawkę energii. Już po chwili senność ustępuje zwiększonej aktywności. Częste przebywanie w takich miejscach opóźnia proces starzenia się, a nawet rozwija intuicję – twierdzi znany poznański radiesteta, Grzegorz Ciszak.

Różdżką

Według tej skali promieniowanie ciała zdrowego człowieka wynosi 6,5 tys. jednostek Bovisa, a wszystkie pozytywnie oddziaływujące na zdrowie promieniowania zaczynają się powyżej tej granicy. Różdżki i diagramy dowodzą niezbicie, że w miejscach mocy często przekraczają one granicę 50 tys. jednostek Bovisa! Radiesteci utrzymują, że występują tu zazwyczaj tak zwane wznoszące cieki wodne, wybijające na powierzchni Ziemi w postaci źródeł. Ich aura, w przeciwieństwie do wszystkich innych cieków, ma bardzo korzystny wpływ na zdrowie. Dawni Słowianie wierzyli, że woda w takich źródłach ma właściwości lecznicze. Zresztą źródło do dziś jest symbolem zdrowia i mocy. Bardzo niewiele osób wie, że jedno ze źródeł biło prawdopodobnie w dzisiejszych podziemiach Katedry na Ostrowie Tumskim. Wskazuje na to kształt promieniowania cieków w okolicy budowli. Jego pierścieniowy charakter sugeruje, że obok rósł kiedyś święty dąb.

Opera
Teatr Wielki – poziom energetyczny sięga tu 30 000 jednostek Bovisa.
Szczególne znaczenie mają ogromne lwy przed frontonem budynku. Postać lwa zwiększa promieniowanie geomantyczne zarówno przed operą jak i na Dziedzincu Różanym.

Kościół NMP
W kościele Najświętszej Marii Panny pomiary wykazały 44 000 jednostek Bovisa.
Jak potwierdzają znaleziska archeologiczne, główne miejsca słowiańskiego kultu znajdują się nie tylko pod dzisiejszą katedrą św. Piotra i Pawła, ale i pod kościołem NMP. Pierwszą chrześcijańską świątynię wzniesiono tu w I połowie XV w., ale pierwszą istniejącą tu budowlę datuje się znacznie wcześniej – na 1038 r.

Katedra

Katedra na Ostrowie Tumskim – poziom energetyczny sięga tu 55 000 jednostek Bovisa, miejsce skrzyżowania trzech stref geomantycznych.
Już od 966 r. gród na Ostrowie Tumskim stał się siedzibą pierwszego biskupa Polski, Jordana, a po zjeździe gnieźnieńskim w 1000 r. – stolicą biskupstwa poznańskiego. W miejscu katedry ok. 968 r. zbudowano pierwszą, kamienną bazylikę przedromańską.