"Niezły numer" - powieść z elementami autobiografii Jakuba Porady

Sam jednak autor w krótkiej przedmowie do swojej drugiej powieści przyznaje, że nieznajomość "Chłopaków w sofiksach" nie przeszkadza w sięgnięciu po "Niezły numer, czyli dziewczyny w białych tenisówkach", bo to zupełnie inna historia, nie będąca kontynuacją tamtej opowieści. Chociaż główne elementy świata przedstawionego w obu powieściach Jakuba Porady wydają się być zbieżne. Choćby co do miejsca akcji, którym są Kielce i jedno z tamtejszych osiedli, KSM (Kielecka Spółdzielnia Mieszkaniowa), które narrator nazywa "państwem w państwie".

To właśnie do tego miasta, które wydało m.in. takich artystów, jak Krzysztof K.A.S.A. Kasowski, Piotr Liroy Marzec czy Włodek Pawlik, przybywa po wielu latach niejaki Benek, gwiazda muzyki pop, która lata największej popularności ma już za sobą. Za namową swojego byłego menadżera chce reaktywować zespół, który w latach licealnych tworzył wraz z kolegami i koleżanką Moniką. Ma to być powrót Benka na muzyczny szczyt, na którym już kiedyś się znalazł. Była gwiazda odnajduje więc Małego, Soszkę, Puzona i Monikę, z którą wiązało go kiedyś coś więcej niż wspólne muzykowanie. Rozpoczynają na nowo próby w tym samym, co przed laty klubie "Merkury", w którym wciąż pracuje pan Piździwąs (!). Przygotowują nowy repertuar, którego prezentacja w katowickim Spodku kończy się wizerunkową wpadką. Ta - paradoksalnie - przynosi im kolejną szansę na zaistnienie, gdyż ma niewyobrażalnie dużo odsłon w Internecie. A to, jak wiadomo, tworzy w dużej mierze współczesne "gwiazdy". I znów Benek otrzymuje propozycję wykorzystania popularności internetowej i powrotu na estradę. Czy jednak jego dawni koledzy przystaną na tę propozycję, czy "duchy przeszłości", skrywane przez lata bolesne animozje wezmą górę nad ewentualną karierą, także finansową?

Powieść "Niezły numer, czyli dziewczyny w białych tenisówkach" wydaje się być w dużym stopniu zakamuflowaną autobiografią Jakuba Porady, który podobnie jak Benek spędził wczesną młodość na kieleckim KSM - ie, wolny czas spędzał na przyblokowym podwórku, pijąc tanie wino i podrywając dziewczyny, a także grając w zespole Paragraf X (taką nazwę nosi pierwsza formacja Benka) w osiedlowym klubie "Merkury"; zgadzają się też inne fakty: nauka w Liceum im. Jana Śniadeckiego, gliwickim studium wokalno - baletowym (o wszystkim tym dziennikarz mówi w wywiadzie zamieszczonym w trzecim numerze magazynu "Made in Świętokrzyskie"). Porada dosyć wiernie odtworzył realia swojego osiedla z lat 80. minionego wieku, czasami zestawiając je ze zmianami, które w nich zaszły (czytelnik musi sam odróżnić, która narracja jest bieżąca, a która retrospektywna). Taka sentymentalna podróż prawie 50-latka: tego piszącego i tego czytającego, pod warunkiem, że choć trochę zna topografię Kielc. I niewiele ponadto.

Próżno bowiem w książce "Niezły numer, czyli dziewczyny w białych tenisówkach" szukać pogłębionego czy choćby wyraziście zróżnicowanego obrazu bohaterów (w niepojęty sposób wszyscy oni doskonale znają się na muzyce tamtego czasu i nawet fryzjerka Dolorores nie ma problemów z rozpoznaniem utworu granego właśnie w radiu, ba, podaje tytuł płyty, na której się pojawił i rok jej wydania; mam wrażenie, że w ten sposób Porada "sprzedaje" swoją niebagatelną wiedzę muzyczną, którą dzieli się ze znajomymi na Facebooku, gdzie publikuje "Listę przebojów żenujących"), zajmującej akcji czy szczególnie błyskotliwych dialogów (chyba, że ktoś lubi parafrazy przysłów, typu "Kto rano wstaje, ten leje jak wół na malowane wrota" czy "Lepszy wróbel w garści niż skrzypek na dachu" tudzież złotych myśli w rodzaju "Wszyscy chcą iść do nieba, a umierać nie ma komu"). Zdecydowanie bardziej interesujące w dorobku literackim Jakuba Porady są jego poradniki podróżniczo - turystyczne (m.in. "Porada na Europę. Tanie latanie", "Polska da radę. Poradnik osobisty" czy "Porada da radę. Tanie latanie").

Jakub Porada, Niezły numer, czyli dziewczyny w białych tenisówkach
Wydawnictwo Burda Książki
Warszawa 2016