Olimpiada. Historia i polskie starty na igrzyskach

Pierwsze zimowe igrzyska olimpijskie odbyły się w roku 1924 we francuskim Chamonix.
Nie były jeszcze nazwane igrzyskami olimpijskimi i odbywały się pod nazwą "Tygodnia sportów zimowych". Dopiero rok później na Kongresie Olimpijskim impreza otrzymała nazwę, która obowiązuje do dziś - zimowe igrzyska olimpijskie.

W igrzyskach wystartowało wtedy 258 zawodników z 16 krajów. Zawody zostały rozegrane w 7 dyscyplinach: bobslejach, curlingu, łyżwiarstwie figurowym, hokeju na lodzie, patrolu wojskowym (dzisiejszy biathlon), narciarstwie klasycznym i łyżwiarstwie szybkim. Polskę reprezentowało czterech zawodników: Leon Jucewicz, Franciszek Bujak, Andrzej Krzeptowski i Szczepan Witkowski. Najlepiej wypadł Jucewicz, zajmując 8. miejsce w wieloboju w łyżwiarstwie szybkim.

II Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1928 roku w szwajcarskiej miejscowości Sankt Moritz. Szwajcarzy musieli zmagać się z warunkami atmosferycznymi, które poważnie utrudniały sportowe współzawodnictwo. W programie pojawiła się nowa dyscyplina - skeleton, w którym rywalizacja przebiegała na torze bobslejowym. Polska była reprezentowana już znacznie liczniej niż cztery lata temu. Dwudziestu ośmiu biało-czerwonych wystartowało w narciarstwie, bobslejach i hokeju na lodzie. Najlepszą, 10. lokatę zajął Bronisław Czech w kombinacji norweskiej.

III Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1932 roku w amerykańskiej miejscowości Lake Placid. Organizatorów po raz kolejny zaskoczyła pogoda i wiele konkurencji musiano przekładać na inne terminy. Impreza zakończyła się dużą stratą finansową.
Polacy startowali tylko w dwóch dyscyplinach: w narciarstwie i hokeju na lodzie. Najlepiej z naszych narciarzy zaprezentował się Bronisław Czech zajmując 7. miejsce w kombinacji norweskiej. Jednak najwyższe 4. miejsce w historii polskich startów w igrzyskach zajęła drużyna hokeistów.

IV Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1936 roku w niemieckiej miejscowości Garmisch-Partenkirchen. Liczba krajów biorących w kolejnej imprezie czterolecia wzrosła do 26 państw i blisko siedmiuset startujących. Uroczystego otwarcia dokonał wódz III Rzeszy Niemieckiej Adolf Hitler. Polskę reprezentowało dwudziestu zawodników, z których najlepiej zaprezentował się Stanisław Marusarz, który zajął 5. miejsce skokach narciarskich.

Wybuch wojny spowodował, że kolejne igrzyska nie odbyły się. Na zimowe zmagania trzeba było czekać do roku 1948, kiedy to odbyły się w szwajcarskiej miejscowości Sankt Moritz V Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Miejsce najważniejszej imprezy czterolecia zostało wybrane ze względu na neutralność Szwajcarii w II wojnie światowej, a Niemcy i Japonia nie zostały zaproszone na igrzyska. Reprezentacja Polski zaprezentowała się w narciarstwie alpijskim i klasycznym oraz po raz kolejny zagrała reprezentacja polskich hokeistów.
Zniszczenia wojenne sprawiły, że przygotowania biało-czerwonych były bardzo utrudnione, co odbiło się na wynikach, które były na miarę obecnych możliwości. Sam start Polaków w kilka lat po wojnie należy uznać za godny podziwu.

VI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w norweskiej stolicy Oslo w roku 1952. W olimpijskich zmaganiach wzięło udział blisko siedmiuset zawodników z trzydziestu krajów. Polska kadra po wojennych zniszczeniach nadal była w budowie. Chociaż wystartowało trzydziestu reprezentantów, większość z nich kończyła zmagania poza czołową trzydziestką. Najlepiej zaprezentowała się Barbara Grocholska która w zjedzie zajęła 13. miejsce, a w slalomie specjalnym 14. miejsce.

VII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1956 roku we włoskiej miejscowości Cortina d'Ampezzo. Po raz pierwszy w zimowych zmaganiach startowała reprezentacja Związku Radzieckiego. Nowość stanowiły bezpośrednie transmisje telewizyjne z aren sportowych. Polskę reprezentowała rekordowa liczba 51 reprezentantów. Największy sukces odniósł Franciszek Gąsienica Groń zdobywając brązowy medal w kombinacji norweskiej. Bardzo dobre 5. miejsce zajęła w biegach narciarskich sztafeta żeńska w konkurencji 3x5 km.

VIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w amerykańskiej miejscowości Squaw Valley w 1960 roku. Otwarcia imprezy dokonał wówczas wiceprezydent Stanów Zjednoczonych Richard Nixon. Dyscypliną, która debiutowała na tych igrzyskach był biathlon. Reprezentacja Polski, mimo że wystąpiła w bardzo skromnym trzynastoosobowym składzie zaprezentowała się bardzo dobrze, zdobywając pierwszy raz w historii dwa medale. Elwira Seroczyńska zdobyła srebrny medal i tytuł wicemistrzyni olimpijskiej, a Helena Pilejczyk brązowy. Obie zawodniczki startowały w łyżwiarstwie szybkim na dystansie 1500 metrów.

IX Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w roku 1964 w austriackim Innsbrucku. Austriacy natrafili na wyjątkowo nieprzychylną aurę i aby rozegrać konkurencje narciarskie musieli przetransportować ogromne ilości śniegu z górnych partii Alp. Do programu igrzysk powróciły bobsleje, po raz pierwszy też odbyły się zawody w saneczkarstwie. Wprowadzono również zmianę w konkursach w skokach narciarskich. Zaczęto rozgrywać dwa konkursy na dużej i średniej skoczni. Reprezentacja Polski podobnie jak osiem lat wcześniej liczyła 51 osób. Jednak i w tym przypadku ilość nie przerodziła się w jakość i nie wywalczyliśmy żadnego medalu.
Najlepszymi miejscami polskich sportowców było 4. miejsce Ireny Pawełczyk i 5. miejsce Barbary Gorgoń-Flont w konkurencji saneczkarskich jedynek.

X Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w roku 1968 we francuskiej miejscowości Grenoble.
Przeszły one do historii jako zawody, na których po raz pierwszy, na szeroką skalę, przeprowadzono badania antydopingowe oraz testy płci. Do historii przeszła ceremonia zapalenia znicza olimpijskiego, podczas której francuski łyżwiarz Alain Calmat przed zapaleniem olimpijskiego ognia pokonywał 96 schodów, a bicie jego serca dzięki pomocy aparatury nagłaśniającej, słyszane było przez wszystkich uczestników ceremonii. Polska we Francji była reprezentowana w liczbie 31 sportowców. Pomimo, że nie zdobyliśmy żadnego medalu w piętnastu konkurencjach, Polacy plasowali się w pierwszej dziesiątce. 4.miejsca zajęli: Helena Macher i Zbigniew Gawior w konkurencji saneczkarskich jedynek, Stanisław Szczepaniak w biathlonowym biegu na 20km oraz biathlonowa sztafeta mężczyzn w biegu 4x7,5km.

XI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1972 roku w Sapporo. Były to jedne z najdroższych igrzysk w historii, organizatorzy większość tej sumy przeznaczyli na budowę nowoczesnych obiektów sportowych. Dla polskiej kadry to jedyne igrzyska, w których polski zawodnik wywalczył tytuł mistrza olimpijskiego. Na skoczni Okurayama dokonał tego Wojciech Fortuna pokonując faworyzowanych Japończyków.
XII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się po raz kolejny w Innsbrucku, po wycofaniu się z organizacji igrzysk amerykańskiego Denver. Austriacy jedynie zmodernizowali obiekty, na których odbyły się igrzyska niespełna dwanaście lat wcześniej. Polska reprezentacja narodowa liczyła 59 kadrowiczów, z których najlepiej zaprezentowała się reprezentacja narodowa w hokeju na lodzie kończąc olimpijskie zmagania na 6. miejscu. Indywidualnie najlepszy wynik uzyskała Erwina Ryś-Ferens w łyżwiarskim biegu na 1500 metrów.

XIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w roku 1980 w amerykańskim Lake Placid.
Wystartowała rekordowa ilość uczestników (1072) reprezentujących 37 państw. Z Polaków najlepszy występ zanotowała podobnie jak cztery lata wcześniej Erwina Ryś-Ferens w łyżwiarskim biegu na 1500 metrów oraz mistrz świata Józef Łuszczek w narciarskim biegu na 30 km.

XIV Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w Sarajewie w byłej Jugosławii w roku 1984. Po raz kolejny zwiększyła się liczba uczestników oraz państw które wystartowały w najważniejszej zimowej imprezie czterolecia. Erwina Ryś-Ferens na kolejnych igrzyskach osiągnęła najlepszy wynik pośród reprezentantów Polski. Zajęła 5. miejsce w wyścigu na 1500 m w konkurencji łyżwiarstwa szybkiego.

XV Zimowe Igrzyska Olimpijskie w 1988 roku rozegrane zostały w największym mieście kanadyjskiej prowincji Alberta w Calgary. Liczba uczestników wzrosła do blisko półtora tysiąca, reprezentowali oni 57. krajów. W Kanadzie wprowadzono do olimpijskich konkurencji konkursy drużynowe w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej oraz wprowadzono konkurencje supergiganta w narciarstwie alpejskim. Spośród 33 uczestniczących w igrzyskach Polaków żadnemu nie udało się zdobyć medalu. Najwyższymi miejscami były: 4. miejsce solisty Grzegorza Filipowskiego w łyżwiarstwie figurowym oraz 5. Erwiny Ryś-Ferens w łyżwiarstwie szybkim.

XVI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w roku 1992 we francuskim Albertville. Starty polskiej reprezentacji nie przysporzyły nam wielu radości. Dla naszych zawodników był to najgorszy występ w historii startów olimpijskich. Świat ze swoimi nowinkami technicznymi poszedł bardzo do przodu. Polska w tym czasie wchodziła powoli w proces transformacji ustrojowej, co spowodowało zahamowanie rozwoju polskiego sportu. Najlepszym osiągnięciem było 8. miejsce Stanisława Ustupskiego w kombinacji norweskiej oraz 9. miejsce biathlonowej sztafety męskiej.
XVII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w norweskim Lillehammer w 1994 roku. Były to pierwsze igrzyska zimowe, które odbyły się w nowym terminie, aby uzyskać przemienność igrzysk letnich i zimowych. Polacy startowali na miarę swoich obecnych możliwości sportowych i finansowych. Najlepszym Polakiem był łyżwiarz szybki Jaromir Radke, który zajął 5. miejsce w wyścigu na 10000 m i 7. miejsce na dystansie o połowę krótszym. Szczególnie w tej pierwszej konkurencji Polak był bardzo bliski wywalczenia medalu.

XVIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w japońskim mieście Nagano w roku 1998 i wystartowała w nich rekordowa liczba 72 państw. Najlepsze miejsca wśród biało-czerwonych wywalczyli Andrzej Bachleda-Curuś zajmując 5. pozycję w kombinacji alpejskiej oraz męska sztafeta biathlonowa kończąc bieg również na 5. miejscu.

XIX Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 2002 roku w Salt Lake City. Wystartowała na nich rekordowa liczba 2527 uczestników z 78 krajów. Polską gwiazdą igrzysk był Adam Małysz, który zdobył dwa medale: srebrny i brązowy w skokach narciarskich. Z pozostałych kadrowiczów bardzo blisko medalu była Jagna Marczułajtis w snowboardowym równoległym slalomie gigancie, kończąc rywalizację na tuż za podium na 4. miejscu.

XX Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w roku 2006 we włoskim Turynie. Turyn został wybrany spośród 6 miast, wśród których była również kandydatura Zakopanego, jednak została bardzo szybko odrzucona. Polska reprezentacja liczyła 46 sportowców, którzy wystartowali w 10 dyscyplinach olimpijskich. Chorążym polskiej ekipy podczas ceremonii otwarcia była snowboardzistka Paulina Ligocka. Polacy wywalczyli dwa medale: srebrny za sprawą Tomasza Sikory i brązowy wywalczony przez rozpoczynającą wówczas drogę wielkiej kariery Justynę Kowalczyk.

XXI Zimowe Igrzyska Olimpijskie - Vancouver, 2010 rok. Reprezentacja Polski liczy 47 sportowców. Jak wynika z symulacji magazynu "Sporting News" Polska kadra powinna zdobyć pięć medali. Trzykrotnie na podium powinna stanąć polska królowa zimy Justyna Kowalczyk. W jeden z medali będzie celował Adam Małysz.Na podium powinien znaleźć się również biathlonista Tomasz Sikora. Głęboko wierzę, że o medal będzie walczyła także reprezentacja skoczków narciarskich.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/
http://www.sportowefakty.pl/