"Piaskowa Góra", czyli ciebie i blaski życia w PRL-u

Młoda dziewczyna, Jadzia, przyjeżdża do Wałbrzycha, aby zacząć pracę u swojego wujka. Dziewczyna pochodzi z małej wioski, gdzie perspektywy na ciekawe życie są tak wielkie, jak liczba osób zamieszkałych w tej mieścinie. Jadzia to dość pechowa kobieta. Skończyła szkołę pielęgniarską, zaczęła pracę w pobliskim szpitalu, podkochuje się w młodym i przystojnym lekarzu. Marzy o miłości namiętnej, prawdziwej, pełnej pasji i zatracenia. Jednak gdy pewnego dnia, specjalnie wystrojona dla swojego kolegi z pracy, idzie polną drogą, przewraca się niefortunnie. Urazy spowodowane upadkiem niweczą zarówno jej niespełnioną miłość, jak i dalsze plany zawodowe - dlatego, zaproszona przez wujka, pojawia się w Wałbrzychu. Już na samym dworcu Jadzia, spadając ze schodów, wpada w ramiona młodego górnika, Stefana Chmury. I chciałoby się napisać „żyli długo i szczęśliwie”. Ale wcale tak nie jest.

Piaskowa Góra to książka o losach kobiet, które uwierzyły, że małżeńskie życie to wyłącznie płatki róż, namiętne uniesienia i szczęście bez skazy. Rzeczywistość niestety okazuje się inna, a plany i marzenia niezwykle szybko trzeba zweryfikować z tym, jak jest naprawdę.

Peerelowskie klimaty
Piaskowa Góra to osiedle w Wałbrzychu, wybudowane w latach 70., na którym „ludzie pracy” po ciężkim wysiłku mogli się gromadzić i wspólnie doczekać końca dnia. W swoim zamierzeniu bogate, można by rzec ekskluzywne osiedle, szybko jednak, pod wpływem zmian ustrojowych, staje się zapomnianą, biedną okolicą, w której nie warto mieszkać. Piaskowa Góra ukazuje życie, marzenia i nadzieje ludzi, którzy przyszli na świat w czasie wojny lub tuż po niej, a w dorosłość weszli, kiedy PRL przybierał swoje najokazalsze kształty.

Czytaj więcej -->

Ogłupiające normy, którym trudno sprostać, budzą w bohaterach rozgoryczenie i sprawiają, że czują się coraz bardziej zagubieni. Bo przecież trzeba się pokazać, nawet za cenę głodowania przez następne dwa miesiące. Zasady, które z założenia powinny być drogowskazem, stają się tylko i wyłącznie pięknym opakowaniem, pod którym czai się pustka. Nikogo więc nie dziwi, że „przykładne katoliczki” usuwają kolejne ciąże, mężczyźni szukają wrażeń w kolejnych romansach, a zdezorientowane dzieci, które czują w życiu swoich rodziców zakłamanie, upijają się kilka razy w tygodniu. Jedynym marzeniem matek jest wydać za mąż swoje córki za bogatego Niemca z Eneref-u, a synów za bogate dziewczyny, które zapewnią ciepło domowego życia. Wszystko tak, jak powinno być, a o utraconych marzeniach lepiej nie pamiętać.

Dobro złem, zło dobrem?
Życie Jadzi jest osią, wokół której została zbudowana akcja książki. W świecie bohaterek nie ma prostych podziałów: dobre jest białe, a złe czarne. Dobrzy, tak samo jak źli, popełniają błędy, gubią się w swoich decyzjach. Pogardzana przez wszystkich Grażynka, uważana za „dziwkę”, zdobywa bogatego i dobrego męża z Eneref-u, a córki bogatych rodziców zachodzą w ciążę z okolicznymi lowelasami.

Piaskowa Góra to książka o niespełnionych marzeniach, utracie złudzeń, o życiu w zawieszeniu, z którego trudno jest się wyrwać. O ucieczce w marzenia, kiedy życie nie przynosi spodziewanych wrażeń. Akcja książki spowalniana jest często licznymi retardacjami, ale wszystko ma tu swój początek i koniec. Dodatkowo narracja w książce sprawia, że niektórzy szybko mogą się do niej zniechęcić. Brak tu dialogów, jest to raczej rodzaj opowieści, snutej przez narratora. Jak już wcześniej napisałam, książka Joanny Bator jest trudna w odbiorze, ale naprawdę warta uwagi.

Wiadomości24 to serwis tworzony przez ludzi takich ja Ty. Wiesz więcej? Zarejestruj się i napisz swój materiał, dodaj zdjęcia, link, lub po prostu skomentuj. Tylko tu masz szansę, że przeczyta Cię milion!