Polityczni lingwiści

Amerykański komik - Will Durst mawiał, iż "idealny polityk - to człowiek, który potrafi nałgać prasie, a potem wierzy w to, co w niej przeczytał". Na polskiej scenie politycznej nie brakuje barwnych przykładów, w zupełności oddających przytoczone słowa.

Na samym szczycie - i tym samym zaszczytne miejsce pierwsze - znajduje się poseł Tadeusz Cymański. Polityk "z klasą", ubarwiający każdą swoją wypowiedź "słowną żonglerką", godną pozazdroszczenia:
- "Ja lubię zabawę, kawały, pieśni biesiadne, ale z alkoholem jestem bardzo ostrożny, bo źle znoszę. Męczy mnie potem kac. Wódki nie lubię, wolę piwo lub wino... Rozumiem, czemu ludzie piją. Jak jestem na rauszu, to mi zaraz wydaje się, że te ustawy są lepsze, sytuacja jaśniejsza, a sukcesy większe. Na ogół piję z dobrej okazji... Szkoda mi tych, co piją ze smutku" (źródło - Gazeta Wyborcza)
- "W polityce wyznaję taką zasadę, że z tą koalicją jest tak jak z duchami. Jak nie zobaczysz, to nie uwierzysz" (źródło: Wydarzenia - Polsat)
- "O wartości chwili nie przesądza jej długość, a jakość" (źródło: program Kawa na ławę - TV TVN).

Miejsce drugie na mojej liście "politycznych słownych żonglerów" przypadło Stefanowi Niesiołowskiemu. Polityk szczery, czasem do bólu. Otwarcie mówiący o tym, co drażni, irytuje, a czasem zniesmacza przeciętnego Polaka.
Być może - tylko w chwilach politycznego "uniesienia" - zbyt arogancki. Stąd "the second place". Na uwagę zasługują następujące "złote myśli" jednego z najbardziej znanych polskich entomologów:
- "Twierdzenie, że jedne dokumenty sfałszowano, to nie dowód, że sfałszowano wszystkie. To, że jeden samochód miał wypadek, nie znaczy, że trzeba likwidować motoryzację" (źródło: Onet.pl)
- "To jest nieudane i nieudolne kłusownictwo polityczne" (źródło: Onet.pl)
- "Rząd trzech - k -: kłamstwo, kołtuństwo i kolesiostwo" (źródło: Onet.pl)
- "Platforma jest przede wszystkim wielką mistyfikacją.(...) W istocie jest takim świecącym pudełkiem. Mamy do czynienia z elegancko opakowaną recydywą tymińszczyzny lub nowym wydaniem Polskiej Partii Przyjaciół Piwa, której kilku liderów znakomicie się odnalazło w PO" (źródło: Życie)

Najniższy stopień politycznego podium "okupuje" poseł Piotr Gadzinowski. Jego krótki (aczkolwiek niezwykle barwny) "wykład" w Sejmie na temat państwa "Hąkąg" pozwolił mi inaczej spojrzeć na moją ukochaną - geografię. Laureat Srebrnych Ust 2006 zasłynął także z wielu innych "złotych myśli":
- "Proszę nie łachotać mojej próżności" (źródło: obrady Sejmu z 22. 06. 2006 r.)
- "Przehandlowaliśmy tę ustawę. Została złożona w ofierze na ołtarzu akcesyjnym.(...) Nie będę za to przepraszał, bo nie jestem kabotynem" (źródło: obrady Sejmu z 10.06.2006 r.)
- "Pytam, ponieważ mam dylemat, czy poprzeć towarzysza z mojej pierwszej organizacji partyjnej, człowieka o korzeniach lewicowych, który być może oddalił się i porzucił poprzednią formację. Ja jestem bardziej wierny formacjom i mam dylemat. Chociaż z drugiej strony Polska Zjednoczona Partia Robotnicza jest organizacją wielce kadrotwórczą i okazuje się, że gdyby nie PZPR, PiS nie miałby z czego wybierać. Dziękuję" (źródło: obrady Sejmu z 26.01.2006 r.).

Z pewnością znakomitych politycznych lingwistów jest znacznie więcej. Jednak wyróżniona trójka najbardziej utkwiła w mej pamięci. Bo jak mawiał Aldous Huxley ("Nowy wspaniały świat") - cyt.:"słowa mogą być jak promienie Roentgena. Jeśli używać ich właściwie, przenikną wszystko. Czytasz i słowa cię przeszywają". Z jedną tylko różnicą - słuchasz i słowa cię przeszywają do szpiku kości.