To centrum dużego, polskiego miasta. W tym parku bale trwają na okrągło. Całą noc trwają libacje, wrzaski, okrzyki pijackiej euforii i alkoholowej furii. Na ławkach się pije, a sika po okolicy, która cuchnie, jak toaleta, która była kiedyś w okolicy, ale nikt z pijących nie pamięta już gdzie.
Jak jest zimno i denaturat pomieszany z winkiem przestaje grzać idą do swoich mieszkań. Blisko - dostatecznie blisko, żeby dojść, ale za daleko jak na toaletę. Jak dojdą - pala w piecach "petami" i czym się da.
Jest ich tu mniejszość - statystycznie - bez ilościowego znaczenia. Ale to oni decydują o tym, że ta statystyczna większość nie śpi w nocy, choć musi iść następnego dnia do pracy. Nie śpi, kiedy ryki balujących słychać przez zamknięte okna.
To ta statystyczna mniejszość decyduje o tym, że większość nie może otworzyć okna, gdyż smród palonych rzeczy jest porażający.
To ta statystyczna mniejszość potrafi skrzyknąć się i nękać statystycznie normalnego - w powadze niemocy stróży prawa, administracji samorządowej.
Jesteśmy wszyscy sobie równi. Ale czy nierówność zawsze oznacza przewagę bogatego nad biednym, lepiej wykształconego nad gorzej wykształconym, bardziej potrzebującego np. pomocy medycznej, nad mniej potrzebującym.
W czasie tej interwencji kolejnego balowicza ławkowej parki ktoś z poza kręgu balowiczów mógł czekać na pomoc i nie doczekał.
Kiedy mówimy o wymiarach społecznej solidarności, to bierzmy pod uwagę wszystkie jej wymiary. Nie robimy wówczas tego, przed czym Obywateli ostrzegał wiele lat temu sami Mistrz Mleczko.
Debata prezydencka o Gdyni. Aleksandra Kosiorek versus Tadeusz Szemiot
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
