Święto pracy a zmiany w prawie pracy

Czy przyjęcie forsowanych przez organizacje pracodawców zmian w Prawie pracy oznaczać będzie cofnięcie się przed okres dwunastogodzinnego dnia pracy przez sześć dni w tygodniu?
Byłoby to skandalem bez precedensu w historii stanowienia Prawa pracy w Polsce. Dlaczego związki zawodowe trzech największych organizacji pracowniczych sprzeciwiają się tym propozycjom?

Przyjęte w marcu przez Podkomisję do spraw nowelizacji Kodeksu pracy oraz Kodeksu Postępowania Administracyjnego propozycje zmian w prawie oznaczałoby: likwidację definicji doby pracowniczej, możliwość stosowania dwunastomiesięcznego okresu rozliczeniowego oraz ruchomy czas pracy z woli pracodawcy. Zmiany te jednocześnie zlikwidują znajdujące się w Kodeksie pracy zapisy dotyczące szczególnej ochrony kobiet i młodocianych. Norma pięciodniowego tygodnia pracy oraz ośmiogodzinnego dnia pracy przejdą do historii. Jeśli tylko pracodawca zechce, pracownik będzie musiał pracować nawet przez 12 kolejnych dni po 13 godzin dziennie.

Proponowane zmiany mają pozwolić na wielokrotne wydłużanie przerwy niewliczanej do czasu pracy. Obecnie można wydłużyć ją maksymalnie do 60 minut. Otwiera się furtkę do szerokiego stosowania w firmach przerywanego czasu pracy. Politycy zapomnieli o strajkach stoczniowców, którym w przestojach płacono marne grosze. Jutro robotnicy nie dostaną nic. Ale już doprowadzono do upadku przemysłu stoczniowego, więc kogo polityczni karierowicze mogą się bać?

Pracodawcy liczą na uelastycznienie czasu pracy, wydłużenie do roku okresu rozliczeniowego oraz obniżenie wynagrodzenia za nadgodziny. Pracodawcy chcą, by mogli płacić za nadliczbowe godzina nawet z poślizgiem dwuletnim. Ponoć to ma pomóc gospodarce i zmniejszy bezrobocie. Odmiennego zdania są specjaliści z Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych. Twierdzą oni, że proponowane zmiany w Prawie pracy wręcz zaszkodzą naszej gospodarce. Pracodawcy bowiem będą bardziej eksploatować pracowników już zatrudnionych, zamiast zatrudniać nowych ludzi.