Spektakl, podobnie jak książka, opowiada o losach ludności cywilnej w w okresie powstania warszawskiego. Opowieść ta snuta za pomocą prostych, urywanych słów, opisuje dzieje ulic warszawskich, budynków, a przede wszystkim znajdujących się tam ludzi. Powstanie opisywane z punktu widzenia zwykłych obywateli miasta, poszukujących schronienia w piwnicach bombardowanej Warszawy, to pamiętniki grozy. Nasączone są one strachem, paraliżującym lękiem, a chwilami bezradnością bohaterów wplątanych mimo woli w tragiczne wydarzenia.
Jest to opowieść o czasach terroru, prześladowań, okrucieństwa. Mimo osadzenia w konkretnych realiach ma wymiar szerszy. Może być odniesiona do każdego miejsca i czasu, gdzie zaczyna panować przemoc.
Prosta scenografia z kilkoma pełniącymi wielorakie funkcje stołami, które stają się upadającymi murami, pełnią funkcje schronów, czy też miejsc do jedzenia i spania, robi niesamowite wrażenie. Rekwizyty przypominają czasy przedwojenne: kołdry z pierza, stare walizki, blaszane kubki i misy. Do tego symbolizujące warszawskie kanały przejścia z przezroczystego tworzywa doskonale komponują się z atmosferą wytworzoną przez aktorów. Podczas spektaklu widać olbrzymie zaangażowanie emocjonalne występujących bezpośrednio przed publicznością aktorów. Swą grą przyciągają uwagę widza: Marta Ledwoń, Agnieszka Matysiak, Katarzyna Priwieziencew, Marta Uszko, Monika Węgiel, Karina Seweryn, Wojciech Brzeziński, Artur Gotz, Kamil Kułda, Sławomir Zapała,Maciej Skuratowicz, Maciej Sufa i Michał Przybysz.
Wymowę sztuki wzmacnia doskonale pasująca do słów i scenografii oprawa muzyczna, przygotowana przez Mateusza Pospieszalskiego i choreografia opracowana przez Macieja Florka.
Na zaproszenie słynnego aktora, dyrektora teatru Kamienica Emiliana Kamińskiego sztukę obejrzała młodzież z Powiatowego Zespołu Szkół i Placówek Specjalnych w Legionowie. Młodzi widzowie zostali oczarowani nie tylko samą sztuką, ale i gościnnością gospodarzy. W dowód wdzięczności wręczyli panu Emilianowi Kamińskiemu wykonaną podczas warsztatów szkolnych rzeźbę. Również specjalne podziękowania złożyli na ręce pani Moniki Dziekan.
Na zakończenie spektaklu został wyemitowany film dokumentalny Andrzeja Kałuszki o wydarzeniach 1944 roku. Spektakl i film to doskonała lekcja nie tylko historii, języka polskiego, z którą powinno zapoznać się współczesne pokolenie młodych ludzi.
Zarejestruj się i napisz artykuł
Znajdź nas na Google+
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
