Wrześniowy Dwukropek

JESIEŃ Poezji

„Oto widzisz, znowu idzie jesień...”

Jesienne lasy poczerwienione

goreją w cudnym słońca zachodzie.

Witam was, brzozy, graby złocone

i fantastyczne ruiny w wodzie.

Czemu się śmieją te jarzębiny?

Czemu dumają jodły zielone?

Czemu się krwawią klony - osiny?

płyną fiolety mgieł przez doliny

i jak motyle w barwnym ogrodzie

latają liście złoto-czerwone.

Tadeusz Miciński (1873–1918)

Przeszłość jak ogród zaczarowany,

Przyszłość jak pełna owoców misa.

Liści opadłych złote dywany,

Winograd ognia strzępami zwisa.(...)

Sok purpurowe rozpiera grono

Na dni jesiennych wino wyborne.

Wszystko dziś piękne było.

Niech płoną

Rudoczerwone lasy wieczorne.

Leopold Staff

Jesień przyrody kojarzy się z jesienią ludzkiego życia. Coś pięknego, po pewnym czasie traci swoje kolory i energię. Niestety bez możliwości powrotu do poprzedniej wartości i piękna.

Sama jesień w przyrodzie jest jednak piękna i swoimi kolorami na przykład na liściach drzew, jesiennych kwiatów, a także pobudza nas do refleksji o przemijaniu. Temat ten szeroko jest wykorzystywany przez poetów, pisarzy oraz szczególnie w muzyce, malarstwie i twórczości ludowej.

Polska jesień jest szeroko opisywania w polskiej literaturze. W okresie Młodej Polski na przełomie XIX - XX w. powstał cytowany wiersz Tadeusza Micińskiego. W czasie pory jesiennej budzi się nastroje smutku, jak też pesymizm oraz rozpacz, te nastroje w twórczości były przekazywane za pomocą różnorodnych elementów pejzażu jesiennego.

Kornel Ujejski to jeden z największych poetów okresu romantyzmu Polsce. Urodził się 1823 roku w bogatej rodzinie, która miała korzenie szlacheckie jak też posiadała spory majątek ziemski. Z uwagi na zamożność rodziców jego podstawową edukacją w domu zajmował się wynajęty specjalny guwerner. W później okresie poszedł do regularnej szkoły, najpierw uczęszczał w Buczaczu, a potem we Lwowie.

Dzięki poznaniu pisarza Wincentego Pola i innych poetą okresu romantyzmu oraz Leszka Dunina Borkowskiego miało wpływ na jego życie. Pobyt we Lwowie jak też potem poznana Warszawa miały wpływ na jego twórczość literacką, a następnie tematycznie związaną z ówczesnym patriotyzmem. Przebywając w stolicy poznał historyka Augusta Bielowskiego, literata i wydawcę Kazimierza Wóycickiego, rzeźbiarza - poetę Teofila Lenartowicz, krytyka literackiego - satyryka August Wilkońskiego.

W latach 1840-1845 powstały dwa jego tomiki poezji: „Kwiaty bez woni” oraz „Zwiędłe liście”. Oba napisał w swoim majątku na terenie wsi Lubsza. Następne dwa lata później Ujejski wyjeżdża za granicę. Podczas podróży zawiera nowe i ciekawe znajomości. Podróżuje do Belgii i Francji, gdzie poznaje takie sławami jak: Joachim Lelewel, Juliusz Słowacki, Fryderyk Chopin.

Następnie 1948 roku, przebywa Paryżu gdzie aktywnie bierze udział w Paryskiej Rewolucji Lutowej, które to wydarzenia przyczyniły się potem do powstania Wiosny Ludów, znany ten fakt z historii przyczynił się potem do zrywów wolnościowych, obserwowanych na terenie całej Europy.

Z uwagi jak to bywa, twórczość jaką tworzył nie spotkała się z przychylnym przyjęciem przez ówczesną władze. Doszło do jego procesu a następnie został skazany na areszt i grzywnę pieniężną, jego spuścizna literacka została skonfiskowana.

Kiedy upadło Powstania Styczniowego, Ujejski czynnie włączył się w działalność polityczną. Uczestniczył między innymi w obradach Rady Państwa w Wiedniu jak też brał udział w wielu uroczystościach publicznych.

Niestety z uwagi na stan zdrowia, który stale pogarszał po 1880 roku, mimo to zmieniał kilka razy miejsce zamieszkania. Mieszkał we Lwowa potem przeniósł się do miejscowości Tomaszowce, a na koniec do Pawłowa. Zmarł w 1897 roku.

(zdjęcia i materiał jest chroniony prawem autorskim)