Wystawa kapelana w kościele parafialnym św. Ap. Piotra i Pawła

Roman Indrzejczyk (ur. 14 listopada 1931 w Żychlinie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski prezbiter rzymskokatolicki, kapelan Prezydenta RP i rektor kaplic prezydenckich w latach 2005–2010, kanonik Kapituły Kolegiackiej Kampinosko-Bielańskiej od 2003, prałat honorowy Jego Świątobliwości od 2008. Urodził się 14 listopada 1931 w Żychlinie[1]. W 1951 ukończył zdaniem matury naukę w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Mickiewicza. 8 grudnia 1956[1] przyjął święcenia kapłańskie z rąk Stefana Wyszyńskiego[2]. W czasie swojej posługi kapłańskiej pełnił funkcję wikariusza w parafiach w Drwalewie i Grodzisku Mazowieckim, następnie w parafiach warszawskich: św. Aleksandra, Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny na Nowym Mieście i Matki Boskiej Loretańskiej na Pradze. W latach 1964–1986 był duszpasterzem szpitala psychiatrycznego w Tworkach. W latach 1986–2004 był proboszczem parafii Dzieciątka Jezus na warszawskim Żoliborzu . Był nauczycielem religii w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych nr 4 im. Karola Szymanowskiego w Warszawie , gdzie opiekował się chórem Laudate Dominum . Współpracował z działaczami opozycji solidarnościowej. Fizycznie podobnemu do siebie Zbigniewowi Romaszewskiemu przesłał sutannę i dowód osobisty, aby ten mógł podawać się za niego, jednakże Romaszewski nie skorzystał z tej możliwości. Na jego plebanii wykłady prowadził Jacek Kuroń. W salkach katechetycznych zbierała się Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, a nawet odbywały się posiedzenia jednego z podstolików Okrągłego Stołu. Funkcjonariusze aparatu bezpieczeństwa próbowali podpalić jego kościół[6]. W latach 1961–1976 i 1989–1994 był krajowym duszpasterzem służby zdrowia[4]. Był wiceprzewodniczącym Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz krajowym koordynatorem ruchu Pax Christi[7]. Od 22 grudnia 2005 do śmierci był kapelanem prezydenta Lecha Kaczyńskiego i rektorem kaplic prezydenckich . W 1990 został odznaczony przywilejem noszenia rokiety, mantoletu i pierścienia. W 2003 został kanonikiem protektorem Kapituły Kolegiackiej Kampinosko-Bielańskiej, a w 2008 prałatem honorowym Jego Świątobliwości . Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej . 24 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Żychlin – miasto w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, położone na Nizinie Środkowomazowieckiej nad rzeką Słudwią, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Żychlin. Miasto stanowi centrum usług dla wielu okolicznych miejscowości. Żychlin jest siedzibą firm z branży elektromaszynowej, które w latach 20. i 50. XX wieku, miały największy wpływ na rozwój miasta. Obecnie w Żychlinie, poza firmami elektromaszynowymi, głównymi pracodawcami są firmy z branży spożywczej. Według danych z 7 marca 2011 miasto liczyło 8 766 mieszkańców.Wieś szlachecka Żychlin istniała co najmniej od 1309 ]. W 1331 została ona zdobyta przez Krzyżaków . Prawa miejskie miasto otrzymało przed 1397 . Do XIX wieku miasto było własnością prywatną . Pod koniec średniowiecza, Żychlin był miejscem, w którym miały miejsce sesje wyjazdowe łęczyckiego sądu grodzkiego[6]. W drugiej połowie XVI stulecia miasto spotkała klęska pożaru. Powolna odbudowa, a nawet wyjednany u króla przywilej jarmarków nie wpłynął na znaczny rozwój miasta. W 1790 Żychlin liczył 350 mieszkańców i 68 domów W XIX wieku liczba ludności miasta znacznie wzrosła, przy czym, tak jak w pobliskim Kutnie, większość mieszkańców stanowili Żydzi. W 1870 na mocy ukazu carskiego Żychlin stracił prawa miejskie . Powodem odebrania praw miejskich był udział mieszczan w powstaniu styczniowym, kiedy to przed kilka, a może nawet kilkanaście dni miasto było wolne od zaborcy. Pod koniec XIX wieku miasto liczyło ponad 4500 mieszkańców W 1924 Żychlin odzyskał prawa miejskie
Najważniejszym momentem w najnowszej historii miasta było utworzenie w 1921 roku zakładów elektrycznych przez inż. Zygmunta Okoniewskiego. Z biegiem czasu, z uwagi na rozrastający się zakład elektromaszynowy, miasto rosło i nabierało znaczenia wśród okolicznych miejscowości. W latach 70. XX wieku miasto podwoiło swoją liczebność. Na bazie zakładów stworzonych przez inż. Z. Okoniewskiego powstało kilka firm z branży. Trafili tu również inwestorzy z Włoch, Danii i Francji. Getta w Żychlinie W okresie II wojny światowej miasto poniosło wielkie straty, głównie wśród ludności cywilnej – prawie 40% ludności miasta. Żydzi wywiezieni z Żychlina w czasie likwidacji getta, byli eksterminowani w Chełmnie n/Nerem. W czasie działań wojennych kampanii wrześniowej w mieście i w sołectwie Dobrzelin, znajdowały się szpitale polowe, często bombardowane przez lotnictwo niemieckie. W kwaterach wojskowych na miejscowym cmentarzu parafialnym oraz na cmentarzu parafialnym we wsi Śleszyn i wojskowym w Dobrzelinie pochowani są liczni polscy żołnierze.

Kościół parafialny pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Żychlinie – kościół należący do parafii rzymskokatolickiej pod tym samym wezwaniem w Żychlinie. Kościół mieszczący się we wsi Żychlin posiada potwierdzoną metrykę przynajmniej od 1331 r., gdy budowlę spalili Krzyżacy. Następna wzmianka pochodzi z 1418 r., kiedy to Rocznik Archidiecezji Warszawskiej zamieścił wiadomość o ufundowaniu kościoła w Żychlinie przez Wojciecha z Żychlina, herbu Szeliga. Jednak inne źródło podaje, że fundacji dokonał dziadek Wojciecha Żychlińskiego. Kościół z 1813 r. wykonany był ze rżniętych bali, kryty gontem, na podmurówce z kamienia i cegły na wapno. Znajdował się na Starym Rynku (aktualnie Plac Wolności). Parafia Żychlin od XIV do XIX wieku zaliczona była do najgorzej wyposażonych w całej parafii. W XVII wieku pojawiły się poważne problemy z utrzymaniem parafii. Przełamał je dopiero Tomasz Pruszak, kasztelan gdański wraz z małżonką ze Skarżyńskich, który oddali na potrzeby parafii w wieczystą dzierżawę folwark składający się z 18 włok, dzisiejsza Wola Popowa, który przeszedł na własność parafii. Ostatnie zbiory