Ewa Naukowicz
Dave Grohl. Oto moje (po)wołanie
2013-06-01 17:45:04
"Oto moje (po)wołanie" to biografia rzetelna, szczera, a zarazem bardzo osobista. Zgromadzenie treści zawartej na ponad czterystu stronach wydawnictwa zajęło autorowi ponad dekadę, od listopada 1997 roku, kiedy to w Londynie poznał Dave'a Grohla, do ostatniej rozmowy, którą odbył z muzykiem 3 lipca 2011 roku "kilka minut po tym, jak po raz drugi z rzędu jego grupa wystąpiła przed sześćdziesięciopięcio-tysięczną publicznością zgromadzoną na National Bowl w Milton Keynes w Anglii.".
"Przez dziesięć kolejnych lat wpadaliśmy na siebie dość regularnie - na koncertach, w studiach telewizyjnych, na planie teledysków, oraz w obskurnych knajpach na całym świecie" - pisze we wstępie Paul Brannigan. Czas ten pozwolił mu nie tylko na dogłębne przeanalizowanie życia i poczynań artystycznych Grohla, ale i na nawiązanie z nim bliskich, przyjacielskich stosunków. "Myślę, że jesteśmy kumplami" - powiedział kiedyś do autora muzyk. Zdanie to, jak sam podkreśla, wracało do niego podczas osiemnastu miesięcy pracy nad książką "chyba ze sto razy". Pisząc biografię, Brannigan rozmawiał z jej bohaterem zarówno oficjalnie, jak i nieoficjalnie. Miał także to szczęście, że został zaproszony do domu Dave'a w Kalifornii, gdzie był naocznym świadkiem powstawania Wasting Light, najnowszego albumu Foo Fighters.
Dave Grohl zaczynał od gitary. Później zafascynowała go gra na perkusji. Po latach stał się multiinstrumentalistą. Gra, komponuje i śpiewa. Mając 12 lat po raz pierwszy sięgnął po gitarę. Trzy lata później grał już w punkowym zespole Freak Baby. W roku 1985 zasiadł za perkusją Mission Impossible, chwilę potem bębnił już dla Dain Bramage. Rok później spełniło się jedno z jego marzeń. Zatajając swój rzeczywisty wiek, stał się perkusistą Scream.
Temat punkowego podziemia został w biografii Dave'a Grohla rozłożony na czynniki pierwsze. Za sprawą autora możemy śledzić nie tylko jego początki i rozkwit, ale ewolucję w kierunku takich nurtów jak hardcore czy grunge.
W roku 1990, po koncercie Melvins, Grohl, za kulisami poznał Kurta Cobaina i Krista Novoselica. Został przesłuchany. Po latach, w jednym z wywiadów, basista Nirvany powiedział: "Po dwóch minutach wiedzieliśmy, że to jest właściwy perkusista.".
Zapewne wiele osób sięgając po biografię Grohla spodziewa się, że książka "Oto moje (po)wołanie" w dużej mierze poświęcona będzie właśnie Nirvanie i Kurtowi, zwłaszcza, że na okładce przeczytać można: "Będziecie mieli okazję przeczytać szczere wyznanie na temat Kurta Cobaina oraz poznać kulisy zatargu, który nieomal doprowadził do rozpadu Nirvany.". Nic bardziej mylnego. Grohl nie unika co prawda tego tematu, lecz postaci legendarnego Cobaina poświęcony jest jedynie jeden, niezbyt długi rozdział zatytułowany... "Wredna menda", we wstępie którego Grohl tak charakteryzuje swego przyjaciela: "Kurt był po prostu człowiekiem. Może mam wybiórczą pamięć, ale nie chcę o nim myśleć jak o oderwanym od rzeczywistości geniuszu ze skłonnościami samobójczymi. Był zajebiście miłym gościem. Ale rozumiem, że tak tworzą się legendy.".
W 1994 roku, Grohl, po rozpadzie Nirvany, założył z Patem Smearem Foo Fighters, gdzie do dziś gra na gitarze, śpiewa oraz pogrywa na perkusji. Okazjonalnie zasiada do niej także gościnnie. W 2003 zagrał na płycie Killing Joke. Bębił też dla Nine Inch Nails w 2004 roku oraz The Prodigy do albumu Invaders Must Die.
Dave Grohl posiada też, jak każdy, życie osobiste. Myślę jednak, że szczegółowe zagłębianie się w jego zakamarki odebrałoby przyszłym czytelnikom przyjemność, jaką bez wątpienia jest lektura tej ujmującej, skrupulatnej, podpartej dziesiątkami wywiadów, ilustrowanej, mistrzowskiej biografii.
Biografię Dave'a Grohla miałam okazję przeczytać dzięki wygranej w konkursie polegającym na własnoręcznym wykonaniu portretu Dave'a. Konkursowa praca na zdjęciu obok.
Tytuł: Dave Grohl. Oto moje (po)wołanie (ang.: This Is A Call)
Autor: Paul Brannigan
Tłumaczenie: Aleksandra Machura, Ewa Magiera, Mirko Kuflewicz
Data wydania: 6 marca 2013
Cena okładkowa: 39,90 zł
