21 marca obchodzimy Światowy Dzień Poezji

Główne uroczystości corocznie odbywają się we Francji w Paryżu, gdzie od lat pielęgnowana jest tradycja festiwali poetyckich. Dzień Poezji świętuje się w Grecji w Delfach i Atenach, także w innych krajach: Hiszpanii, Niemczech, Belgii, Japonii, a w ostatnich latach również w Polsce. Patronem polskich imprez są Stowarzyszenia Literackie. W całej Polsce odbywają się imprezy: "Noce Poetów" oraz konkursy "Slam Poetry", mające na celu propagowanie twórczości uznanych i początkujących poetów.

Dzień ten obchodzony był w Belgii już dużo wcześniej, bo od 1978 roku, zawsze w pierwszy dzień wiosny. Dzień Poezji w Belgii ma na celu propagowanie twórczości poetyckiej wśród dzieci i młodzieży, zapoznanie ich z magią słowa. Pierwszy dzień wiosny symbolizuje budzącą się do życia przyrodę, a także radość życia.

Potrzeba refleksyjnego i wrażliwego spojrzenia na świat towarzyszy ludziom od zarania. Literatura i sztuka antyczna miały znaczący wpływ na rozwój gatunków literackich późniejszych epok. Filozofowie i pisarze jak Horacy, Owidiusz, Wergiliusz i inni, położyli podwaliny poezji. Polski pisarz, prekursor poezji Jan Kochanowski, zwany też Janem z Czarnolasu, chętnie sięgał do dzieł starożytnych. Został uznany za pierwszego polskiego narodowego pisarza, który przyczynił się do rozwoju języka literackiego. Współcześni poeci i twórcy, podobnie jak ich poprzednicy, korzystają i będą korzystać w swych utworach ze starożytnych motywów.

Poezja jest mało widoczną, lecz znaczącą gałęzią naszego życia. Życie niesie chwile, w których wrażliwy człowiek musi się zderzyć z rzeczywistością, zachwycić lub oburzyć, by po chwili powrócić do codzienności. Każdy poeta nosi w sobie wizję, obraz, który oprawia w słowa. Tadeusz Różewicz napisał: „Prawdziwą ojczyzną poety jest jego język, bowiem poeta nosi swój świat ze sobą”.

Poezja nie ma łatwego życia we współczesnym świecie księgarskim, niestety nie jest preferowaną pozycją wydawniczą. Nakłady poezji są małe, a w księgarniach, porównując do innych pozycji wydawniczych, tylko pojedyncze egzemplarze stoją na półkach. Światowy kryzys nie pozostaje bez śladu w tej dziedzinie - zdrożały książki.
Od czasu, kiedy prawie każdy ma dostęp do internetu, istnieją możliwości wirtualnego publikowania poezji w formie ebooków. Miłośnicy poezji i stowarzyszenia literackie zakładają witryny internetowe. Poeci tworzą indywidualne blogi poetyckie, portale społecznościowe, które skupiają grupy piszących.

Coraz częściej poezja szuka sobie nowych dróg i miejsc. Od kilku ładnych lat wiersze wyświetlane są na murach w Krakowie na ul. Brackiej 1. Jest to jeden z projektów poetyckich zainicjowany przez Michała Zabłockiego pod hasłem
„wiersze na murze”, twórcy portalu edukacyjnego „eMultipoetry”.

Michał Zabłocki jest poetą, autorem wielu innych medialnych wydarzeń poetyckich, twórcą blogów, autorem tekstów piosenek, w repertuarach wielu znakomitych artystów. Nie tak dawno, bo 3 marca był współtwórcą happeningu, organizowanego wraz z Muzeum Żydowskim Galicja w Krakowie - „Mury które łączą. Mury które dzielą”. Wiersze były wyświetlane w Krakowie na Kazimierzu.

Poeci walczą o swoją poezję, są kronikarzami naszych czasów. Piszą na portalach, na blogach, wydają tomiki na własny koszt, organizują z własnej inicjatywy wieczory poetyckie. Stowarzyszenia literackie pomimo okrojonych finansów wydają zbiorowe Almanachy, w których autorzy mogą zaprezentować swoją twórczość. Kultura w kraju cierpi na brak sponsorów, a poezja żyje mimo wszystko swoim życiem.

Poeci chwytają w biegu uskrzydlone słowa, aby je zatrzymać na dłużej i zamienić na wiersze. Poezja w dzisiejszych czasach, nie ma lekko musi zmierzyć się z nowoczesnym, zmechanizowanym, stechnologizowanym światem pełnym sztuczności. Żyjemy w XXI wieku, gdzie losy jednostek niewiele znaczą. Czy w społeczeństwie racjonalnych zimnych ludzi, będzie dalej miejsce dla dla wrażliwych poetów - uskrzydlonych Ikarów?

Poezja walczy o swoje miejsce marzeniami, bo gdyby nie te marzenia nie miałaby szans przetrwać. Życzmy wszystkim poetom w dniu ich święta, wersów pełnych skrzydeł oraz oby dalej poezja towarzyszyła nam w życiu.