4 czerwca - Międzynarodowy Dzień Dzieci Będących Ofiarami Agresji

"Dzień ten ten został ustanowiony 19 sierpnia 1982 r. na specjalnej sesji na temat kwestii palestyńskiej.
Zgromadzenie Ogólne ONZ, wstrząśnięte ogromną liczbą palestyńskich i libańskich dzieci zabitych podczas dokonywanych przez Izrael aktów agresji - postanowiło ustanowić w dniu 4 czerwca doroczne obchody Międzynarodowego Dnia Dzieci Będących Ofiarami Agresji" - czytamy w Wikipedii.

Dzieci jako bezbronne i bezsilne stają się często celem ataków ze strony dorosłych.Agresja to nie tylko przemoc w czasie ataków zbrojnych.To również przemoc w domu i w szkole. Poniżanie i wyzwiska, popychanie i bicie a nawet zaniedbanie to także forma przemocy.

Przemoc wobec dzieci jest w naszym świecie doskonale znana.Surowość i okrucieństwo już od najwcześniejszych czasów uznawano za skuteczny środek wychowawczy i chroniący przed demoralizacją i wykolejeniem młodych ludzi.
Cofnijmy się o kilka pokoleń wstecz. Już w XIX w stosowano wymyślne systemy tresury dzieci, który Katharina Rutschky nazwała czarną pedagogiką. Pedagogika ta zalecała rodzicom złamanie wolnej woli dziecka i całkowite podporządkowanie rodzicom. Ale to miało na celu wychowanie człowieka prawego.

Parę wieków temu rózga była środkiem wychowawczym, dziś metody są bardziej wyszukane i wyrafinowane.

Nadużywanie władzy rodzicielskiej

Nikt nie zaprzecza temu,że każde dziecko potrzebuje opieki rodzicielskiej, ale opieka ta nie zawsze jest adekwatna do sytuacji. Często rodzice rozpościerają swój nadzór nad niektórymi obszarami życia dziecka, w których ono samo doskonale mogłoby się samodzielnie poruszać.Niepokój i strach udzielają się także i dziecku. Przez to nie będzie potrafiło sprawdzić swoich umiejętności.

Susan Forward, w swojej książce "Toksyczni rodzice" (1995), cytuje słowa jednego ze swoich pacjentów:
Gdybym musiał wybierać między zniewagą fizyczną a słowną, zawsze wybrałbym bicie. Pozostają po nim ślady, a więc przynajmniej ludzie użalają się nad sobą. Jeśli chodzi o słowa, to po prostu doprowadzają cię do szału. Rany po nich są niewidoczne. Nikt się tobą nie przejmuje. Blizny fizyczne znikają znacznie szybciej, niż te zadane przez obelgi.
Czym jest przemoc werbalna? Większość rodziców poprzestaje na obrzuceniu swoich dzieci obelgami. Inni znieważają, oskarżają pozostawiając ogromne blizny w psychice dziecka.

Postępowanie rodziców nie zawsze idzie w parze z pożądanym działaniem wychowawczym.Badania dowodzą, że przemoc emocjonalna zostawia większe ślady aniżeli przemoc fizyczna.
Dziecko można zaatakować ironią, wyszukanymi wyzwiskami, w formie niewinnych żartów. Szantażować można poprzez brutalne postawienie sprawy czyli zastraszenie. Inną formą przemocy jest żerowanie na empatii dziecka " Nie rób tego, to może mnie zabić".

Szantaż emocjonalny to także odgrywanie roli "cierpiętnika", na którego los zrzucił wszelkie zło tego świata.Wyolbrzymia swoje problemy i stara się wmówić dziecku, że tylko ono może pomóc. Jednak, gdy te próbuje mu pomóc, odrzuca pomoc by móc nim manipulować, przy pierwszej nadającej się okazji.

W zamian za podporządkowanie się dziecka, rodzice często stosują system nagród - miłość, pieniądze lub pomoc w jakiejś sprawie, ale przeważnie umowy nie dotrzymuje a nagroda jest przesunięta w czasie.
Technik przemocy jest wiele a celem ich osłabienie oporu dziecka.
" Jesteś niemądry", " popatrz na Janka, on tyle potrafi a jest młodszy od Ciebie", do niczego nie dojdziesz w życiu" - te i inne słowa, będą balastem i będą ciążyły nawet w dorosłym już życiu dziecka.

W normalnej nie patologicznej rodzinie sukces dziecka jest również sukcesem i powodem do dumy . W rodzinie patologicznej zawsze rodzic chce pokazać swą wyższość i mądrość.
Zadajmy sobie pytanie. Dlaczego rodzice krzywdzą swoje dzieci? Odpowiedzi może być wiele. Frustracja, brak uczuć, konflikty z partnerem, trudna sytuacja materialna, niechciana ciąża, zrzucanie odpowiedzialności za swoje niepowodzenia.

Aby zapobiec takim sytuacjom, należy stworzyć dziecku dobrą atmosferę zarówno w domu jak i poza nim. Zapewnić miłość, opiekę i radość. Zadbać o dom dający bezpieczeństwo i ciepło oraz zrozumienie i wsparcie.