Muszę przyznać, że po pierwszym obejrzeniu animacji nie do końca zrozumiałem o co w niej dokładnie chodzi; dopiero dokładna analiza pozwoliła mi poznać przesłanie tej przewrotnej historii. Ogólnie rzecz biorąc, "Drżące trąby" opowiadają o ludzkich uprzedzeniach, które zniekształcają nasze spojrzenie na świat.
Pafnucy, rozczochrany stworek z długą trąbą, gdy spogląda na siebie w lustrze, to płacze, ponieważ nie akceptuje swego wyglądu. Dla niego ideałem jest Kalasanty, pozbawiony sierści oraz trąby. Mimo wielu prób, Pafnucy nie może naśladować nawet pozy Kalasantego uwiecznionej na zdjęciu. Włochaty stworek postanawia "zlikwidować" swój ideał, nie zdając sobie sprawy, że Kalasanty również przeżywa podobne rozterki. Nie zdradzę, jak kończy się ta krótka opowieść, ale od razu zaznaczam, że happy endem.
Wiele osób uważa, że nawet 5 minut to za mało, żeby odpowiedzieć mądrą historię. "Drżące trąby" w ciepły, ale przewrotny i śmieszny sposób przekazują ważny morał - by nigdy nikogo nie oceniać, ograniczając się do oglądu powierzchowności. Animacja pozwala widzowi oderwać się od rzeczywistości, poznać ciekawą historię opowiedzianą przez dwie lalki. Bardzo ważnym elementem tej animacji jest ciepły i wesoły głos narratorki, a przy okazji twórczyni filmu - Natalii Brożyńskiej. Za swój debiut studentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi zebrała wiele nagród m.in. wyróżnienie specjalne na Ogólnopolskim Festiwalu Autorskich Filmów Animowanych w Krakowie. Czekając na jej kolejne produkcje, warto na dłużej zapamiętać "Drżące trąby".
Animacja bierze udział w konkursie polskim na 51. Krakowskim Festiwalu Filmowym.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
