Do mieszkania państwa Haupt przed laty trafiłem przypadkiem. Skierowano mnie do nich, aby pomogli mi w ustaleniu kilku faktów. Niestety, nie pomogli. Ale podczas rozmowy szybko się okazało, że mamy zbliżone zainteresowania. Pani Sława pochodziła z patriotycznej rodziny na Litwie. Jej brat, Zbigniew Skłodowski, zakładał w Kownie drużyny harcerskie, a w czasie wojny został mianowany komendantem Szarych Szeregów na Litwie. W 1942 roku został aresztowany przez Gestapo i rozstrzelany w Ponarach. Natomiast siostra, Kalina, po wojnie została uznanym etnografem. Wcześniej, w pierwszych miesiącach wojny, całe rodzeństwo - jak na harcerzy przystało - organizowało pomoc dla uchodźców z Polski. Następnie starsza dwójka wstąpiła do konspiracji. Kalina była łączniczką w Armii Krajowej.
Równie ciekawie przedstawiają się wojenne losy pana Adama. Opowiadał jak z bratem, obaj należeli do harcerstwa we Lwowie, we wrześniu 1939 roku zwalczali ukraińskich sabotażystów i dywersantów, a później próbowali powstrzymać armię sowiecka przed wejściem do miasta. Później była konspiracja. Należał do grupy kontrwywiadu Armii Krajowej. Komórka ta była mocno zakonspirowana, pan Adam znał osobiście tylko łączniczkę, natomiast pseudonimy łączniczki i przełożonego. Po wojnie bez trudu uznano jego kombatanctwo z powodu obrony Lwowa, ale ambicje wymagały by udokumentowano swoja działalność w kontrwywiadzie. Niestety, pomimo wielu dociekań, szukania śladów w archiwach londyńskich, nie odnaleziono żadnego dokumentu.
Bardzo interesująco opowiadał o ostatnich latach konspiracji. Losy wojny zaczęły się zmieniać, i w obawie przed dekonspiracja Adam Haupt został wycofany z Lwowa. Został włączony do grupy likwidacyjnej. Zadania powierzano im w terenie. Wykonywali wyroki śmierci wydane przez sądy Polskiego Państwa Podziemnego. Nie była to działalność godna dumy, ale takie były realia wojennej służby. Ranny na dłużej zatrzymał się w Zakopanem, gdzie zastało go wyzwolenie.
Adam Haupt urodził się w 1920 roku w Krakowie. Studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej, wojna przerwała studia, dyplom obronił w 1946 roku na Politechnice Krakowskiej. Studiował także malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1947 r. związał się z Państwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych w Sopocie i zamieszkał w tym mieście. Swoją karierę naukowo-dydaktyczną zaczynał od stanowiska starszego asystenta w pracowni Kompozycji Bryły i Płaszczyzn. Od podstaw organizował na uczelni Katedrę Wzornictwa Przemysłowego. Otrzymał tytuł profesora, był dziekanem Wydziału Architektury Wnętrz a także prorektorem i rektorem.
Udzielał się w Związku Polskich Artystów Plastyków, pełnił tam funkcje prezesa okręgu, powołano go do Rady Artystycznej. Zasiadał w Radzie Kultury i Sztuki przy ministerstwie, w Radzie Naukowej Instytutu Wzornictwa Przemysłowego oraz PAN. Był założycielem i prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sopotu oraz radnym samorządowym. Jednak powszechnie jest znany jako autor i współautor pomnika Obrońców Wybrzeża na Westerplatte (1966 r.), mauzoleum ofiar obozu zagłady w Treblince (1964 r.), cmentarza żołnierzy francuskich w Gdańsku (1962 r.), oprawy plastycznej Westerplatte z okazji wizyty Papieża (1987 r.).
Zmarł w Sopocie w 2006 r. i tu został pochowany na cmentarzu komunalnym.
21 kwietnia II tura wyborów. Ciekawe pojedynki
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
