Angielscy Polacy - czy kiedyś powrócą?

Sam, choć nie pracuję, ale uczę się w Anglii, nie byłbym zadowolony, gdyby ktoś nazwał mnie "angielskim Polakiem". W tym określeniu jest jednak coś zastanawiającego. Szeroko rozumiana Polonia, zarówno ta zza oceanu jak i ta na "wyspach" żyje i patrzy na życie inaczej niż Polacy w Polsce.

Nie tyle warunki życia, pewna praca, stałe wynagrodzenie, co perspektywa w miarę szczęśliwej przyszłości, czynią pobyt za granicą łatwiejszy. Człowiek decydujący się na emigrację zarobkową czuje się wolniejszy, ma większe możliwości rozwoju, chociażby zawodowego. Może realizować swoje marzenia lub przynajmniej dążyć do ich zrealizowania bez stresów i kolejnych niepowodzeń, nabywając życiowego doświadczenia i - choć może to zabrzmieć śmiesznie - "światowej ogłady". Oczywiście życie na obczyźnie wymaga wielu wyrzeczeń, wielkiej wytrwałości oraz wiary w siebie.

Jednak patrząc wczoraj na dwoje młodych i szczęśliwych ludzi zadałem sobie po cichu pytanie: czy oni kiedyś wrócą do Polski? Za 20, 30, 40 lat może tak. Kto wie? Odpowiedź na to pytanie każdy emigrant musi znaleźć sam. Decyzja o powrocie nie powinna zależeć od sytuacji materialnej. Powrócą pewnie ci, którzy będą czuli tęsknotę, nie tyle za rodziną, co właśnie za ojczyzną.

Wielu już wyjechało. Wyjedzie jeszcze więcej. Musimy jednak zawsze pamiętać o powrocie. Polska rozwija się w niesamowitym tempie. Nasz kraj staje się sprawnie działającym organizmem i jak każdy organizm potrzebuje krwi, którą stanowią obywatele, ci w Polsce jak i ci rozsiani po wszystkich kontynentach.

Mam nadzieję, że większość z nas - emigrantów, mimo wszystko, zdecyduje się na powrót do ojczyzny, aby wspólnie z innymi budować jej przyszłość, aby następne pokolenia Polaków nie musiały wyjeżdżać z naszego kraju w poszukiwaniu lepszego życia.