Być patriotą dzisiaj...

Za nami 4 czerwca, 20 rocznica wyborów, które przywróciły nam poczucie godności. Przed nami 15 sierpnia, 11 listopada.... Daty, rocznice, okazje. Co dla dzisiejszego Polaka jest wyznacznikiem patriotyzmu? W jaki sposób dzisiaj można okazać umiłowanie Ojczyzny? Przecież - na szczęście - nie trzeba ginąć na barykadach, nie trzeba umierać pod gradem milicyjnych kul, nie trzeba z karabinem w ręku udowadniać, że Polska, to nasza matka.

Czymże więc współczesny Polak A.D. 2009 może pokazać otaczającemu światu, że jest związany z tą ziemią, z jej historią i jej codziennością? Piłkarski kibic owija się flagą w barwach swojego klubu i dumnie kroczy w szeregu, razem ze znanymi i nieznanymi sobie ludźmi, których łączy jedno: wspólnota drużyny, której kibicuje. Czyż więc to flaga jest dzisiaj znakiem patriotyzmu i poczucia wspólnoty narodowej? Stadiony klubowe, ale również stadiony w trakcie meczów reprezentacji zakwitają setkami i tysiącami flag. A więc to może być prawda! Flaga jest znakiem przynależności do grupy społecznej.

Zrobiłem więc mały sondaż. Zapytałem ucznia gimnazjum, studentkę i emeryta, co jest widocznym znakiem czyjegoś patriotyzmu. Odpowiedź była tylko jedna: flaga! A tymczasem ja
od czasu upadku komunizmu obserwuję jedno: wymierają patrioci. Wymierają ludzie, dla których narodowe barwy są świętością. Dla których pojęcia Ojczyzna, Polska, Orzeł w koronie i Mazurek Dąbrowskiego były i pozostały świętością... Wymierają patrioci, bo gdyby ta teza była nieprawdą, to w święto Majowej Jutrzenki, w święto Cudu nad Wisłą czy rocznicę odzyskania niepodległości Polska zakwitałaby milionami Biało-Czerwonych. A tak przecież nie jest!

Co jest więc dzisiaj oznaką umiłowania Ojczyzny, skoro nie gotowość do obrony jej granic i niepodległości? Co jest oznaką patriotyzmu współczesnego Polaka? Jeśli flaga, to znaczy, że trzeba nam bić w bębny i wzywać do pobudki! Ot, tak tylko pytam.... Pytam, bo źle się czuję w kraju, w którym zapomina się o polskości. W kraju, w którym cichnącym łopotem flag umiera patriotyzm. "Bo słowa piękne, nie zawsze są prawdziwe. A te prawdziwe, nie zawsze brzmią pięknie..." - mówi przysłowie. Dlatego słowa chciałbym wymienić na narodowe barwy. Jak cicho by się wówczas zrobiło w Ojczyźnie, gdyby każde słowo "Polska", czy "Ojczyzna" zamienić w jedną tylko Biało-Czerwoną. Jak pięknie by się zrobiło, gdyby telefoniczne słupy i ściany domów rozkwitły dwoma pasami: bieli symbolizującej Orła i czerwieni, jak krew przodków spod Monte Cassino i Tobruku, z powstań śląskich, warszawskiego, wielkopolskiego i kościuszkowskiej insurekcji. Jak biel czystych intencji i barwy miejskich tramwajów dzwoniących w drodze do zajezdni... Kiedy więc sobie przypomnisz o Polsce - kup narodową flagę. Bo patriotyzm dzisiaj choć kosztuje tak niewiele, umiera w hałasie słów rzucanych na wiatr. Wiatr, który porusza coraz mniej narodowych flag.