Cukrzyk to nie alkoholik!

Warszawa. 20 marca około godziny 10. Ulicą Wiejską, zataczającym się krokiem, idzie około pięćdziesięcioletni mężczyzna. Widać, że jest z nim coraz gorzej. Nikt z przechodzących nie reaguje. Każdy mija go obojętnie. Większość prawdopodobnie widzi w tym człowieku alkoholika, który wypił o kilka kieliszków za dużo. Nikt nie reaguje, gdyż pewnie myśli, że zrobi to ktoś inny. Może zwyczajnie boi się lub nie wie, jak pomóc oraz z jakim odzewem ta pomoc może się spotkać.

Mężczyzna prawie upada. Dopiero wtedy jakaś kobieta usiłuje mu pomóc się podnieść. Nie wyczuwa jednak od niego alkoholu. Próbuje się dowiedzieć, co tak naprawdę mu dolega, ale mężczyzna nie wdaje się w rozmowę. Z trudem łapie oddech. Wtedy przytomnością wykazują się pracownice pobliskiego biura i wzywają pogotowie ratunkowe. Po przybyciu lekarza okazuje się, że mężczyzna jest cukrzykiem i właśnie zabrakło mu insuliny. Po podaniu leku jego stan wraca do normy, a przechodzień o własnych siłach wraca do domu.

Aż strach pomyśleć, jak ta historia skończyłaby się, gdyby ta kobieta przeszła tak jak i inni, obojętnie patrząc na obcego człowieka. Przypadek ten pokazuje, jak wielka jest niewiedza na temat cukrzycy. Choroba ta polega na zwiększeniu się stężenia glukozy we krwi. Jest to wywołane brakiem insuliny - hormonu wytwarzanego w trzustce odpowiedzialnego za przemianę materii. Objawami są: senność, zmęczenie, zwiększone pragnienie. W skrajnych przypadkach oznaką choroby może być również zapach acetonu wyczuwalny w wydychanym przez chorego powietrzu. Zapach ten ma woń podobną do alkoholu, dlatego łatwo pomylić cukrzyka z alkoholikiem. Leczenie polega m.in. na utrzymywaniu stałego poziomu cukru we krwi i odpowiedniej diecie.

Gdy ktoś z was znajdzie się w podobnej sytuacji i będzie podejrzewał, że ma do czynienia z osobą, która właśnie dostała ataku cukrzycy, należy niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe.