Czy wiesz "Gdzie rzeka kończy swój bieg''?

Czy w dzisiejszych czasach można jeszcze mówić o miłości, o uczuciach, o wielkiej namiętności? Czy to wszystko istnieje? Wierzysz, że jest to możliwe, czy w to wątpisz? Pomyśl o tym. Pomyśl o całym swoim życiu. O tym co było, i o tym co jest teraz. Zrób to za chwilę. A teraz posłuchaj takiej krótkiej opowieści o... miłości. Przeczytałam o niej w książce Charlesa Martina "Gdzie rzeka kończy swój bieg".

Któregoś dnia Abbie, znana modelka a zarazem córka senatora, poznaje Dossa - malarza obrazów, o którym nikt nie słyszał w wielkim świecie. Ich spotkanie było całkiem przypadkowe. Ot, takie jakie zdarza się nam nie raz. Spotykamy się, wymieniamy spojrzenia (a czasem kilka słów) i idziemy dalej. Każdy w swoją stronę. Ale w ich przypadku jest inaczej. Oni nie przestają o sobie myśleć.

Co z tego wyniknie? Romans a może ślub? Czy senator pozwoli na taki mezalians? Nie takiego zięcia sobie wymarzył dla swojej ukochanej córki. Z pewnością nie tego biedaka, który wychował się w przyczepie campingowej nad rzeką. Kto mu się odważy sprzeciwić? Przecież senator każdego jest gotów obedrzeć ze skóry, poćwiartować, nabić jego głowę na pal i wystawić przy wjeździe do miasta. On może wiele, bo jego władza sięga daleko.

Jednak Abbie i Doss poszli za głosem serca. Na targu niewolników kupili używane obrączki, znaleźli sędziego i w sobie tylko wiadomy sposób przekonali go, że powinien udzielić im ślubu. Potem patrząc sobie w oczy złożyli przysięgę małżeńską: "Biorę sobie Ciebie... i obiecuję zawsze stać przy Tobie i z Tobą, w radości i smutku, w chorobie i zdrowiu... i nie opuszczę Cię aż do śmierci...".Słowa pełne miłości, obietnic, wiary i nadziei. A jakie będzie ich życie?

Młoda para przeżyje kilkanaście lat razem w zgodnej harmonii. Dzięki swojej ciężkiej pracy (bez pomocy wpływowych osób) każde z nich osiągnie sukcesy zawodowe. Ona nadal będzie modelką a później i projektantką. Także Doss, ten nikomu nieznany artysta, zdobędzie rozgłos i sławę. W dużej mierze sukces zawdzięczać może swojej matce, która zaszczepiła w nim pasję do malowania. I przekonała, że ma talent. A później żonie. Bo to ona mu rzekła: Jeśli chcesz uprawiać wielką sztukę... znajdź kogoś, kogo uczynisz kimś... maluj złamanych, niekochanych... i pozwól im uwierzyć.

Można by rzec, że życie upływa im bez trosk i zmartwień. Ale do czasu. Bo ich szczęście zniszczy On. Ten drugi. Wejdzie w ich życie nagle i bez pytania. Nie będzie zważał na ich związek, na to co ich łączy. Ma za nic ich uczucie. Chce tylko Jej. Na zawsze. Najpierw upodobał sobie jej piersi. Później całe ciało. Jest zachłanny. On, czyli rak. Słowo, diagnoza, którego nikt nie chce usłyszeć. Ani pacjent, ani jego rodzina. Bo powoduje rozpacz, budzi lęk i przeraża.

Co uczynił Doss? Czy mimo dawnych obietnic zrobił to, co robią niektórzy mężowie? Stchórzył i odszedł? Poszukał innej kobiety i rozpoczął nowe życie, bez trosk i problemów? A może został, bo kochał nadal swoją Abbie tak jak dawniej? Takim samym mocnym uczuciem? I nadal jej pragnął mimo że skóra jej obwisła kiedy dopadł ją nowotwór. Czy jest to możliwe, że cały czas jest dla niego najpiękniejszą, najdroższą i najwspanialszą kobietą na świecie?

Ja wiem co zrobił Doss, bo przeczytałam książkę Charlesa Martina "Gdzie rzeka kończy swój bieg" do końca. Wciągnęła mnie ta historia i mimo że liczy sobie kilkaset stron przeczytałam ją jednym tchem. Polecam ją i Tobie. Bo jak śpiewa Czesław Niemen: "czas jak rzeka, jak rzeka płynie..." Daj się ponieść jej falom i popłyń wraz z nią. A przy jej końcu dowiesz się, gdzie rzeka kończy swój bieg.

Być może ta książka zmieni Twoje spojrzenie na temat uczuć. Po raz pierwszy lub kolejny uwierzysz, że miłość istnieje. Może zobaczysz w życiu głównych bohaterów historię swoich bliskich, rodziców, znajomych a może swoją? Może spojrzysz inaczej na życie i na swoich bliskich?