Dzień Zaduszny. Trochę historii

Obchody Dnia Zadusznego zapoczątkowane zostały w 998 roku przez Świętego Odilona, który chciał, by chrześcijanie, tak jak poganie, mieli swój obrządek czczący zmarłych. Św. Odilon uchwalił dzień modlitw za dusze zmarłych (Zaduszki) na 1 listopada. Jednak po pewnym czasie władze kościelne przeniosły to święto na 2 listopada. Od XIII wieku tradycja obchodzenia Zaduszek weszła na stałe do tradycji Kościoła Katolickiego. Pierwsze procesje po cmentarzu rozpoczęły się w XIV wieku. Składały się one z czterech stacji, przy których modlono się za zmarłych i śpiewano pieśni żałobne.

Tradycja Dnia Zadusznego w Polsce rozpoczęła się już w XII wieku. W 1915 r. papież Benedykt XV, zezwolił, aby kapłani w Dzień Zaduszny mogli odprawiać trzy msze w różnych intencjach: w intencji, o którą proszą wierni, za wszystkich wiernych zmarłych i według intencji papieża.

Dzień Zaduszny jest często w Polsce mylony z dniem Wszystkich Świętych (1 listopada), w którym Kościół Katolicki czci wszystkie osoby, które są już zbawione w niebie. Popularne "Zaduszki" zaś to dzień, w którym ludzie odwiedzają na cmentarzach groby, modląc się w intencji zmarłych, którzy nie dostąpili jeszcze radości życia wiecznego i czekają na zbawienie w czyśćcu. W ten dzień istnieje zwyczaj zapalania na grobach świecy bądź zniczy, które mają świadczyć o naszej pamięci o zmarłych. Tradycja zapalania świeczek i zniczy miała swój początek w pogańskim zwyczaju palenia ognisk na nagrobkach. Poganie wierzyli, że w ten sposób błąkające się po ziemi dusze poczują ciepło.

Poniżej prezentuję zdjęcia wykonane wczoraj wieczorem na cmentarzu komunalnym przy ulicy Piaskowej w Puławach.

Źródło: http://www.kosciol.pl/