Dziwne kłopotki naszych lasów

Należy do rodziny kózkowatych, choć wyglądem mało przypomina swoich pobratymców.

Kłopotek czarny(Spondylis buprestoides) – czasami określany również jako kłopotek bogatkowaty. Owad nie przekraczający 3 cm długości. Ciało ma czarne z lekkim metalicznym odcieniem. Ciekawy jest kształt oczu tego owada. Są duże, nerkowate. Podobnie żuwaczki - są o wiele silniej rozbudowane niż u pozostałych owadów tej rodziny i bardziej przypominają żuwaczki owadów należących do jelonkowatych.

Zobacz galerię zdjęć owada

Owad ten, to prawdziwy "górnik"! Samica składa jaja w okolicach szyi korzeniowej drzew i podążając wzdłuż korzenia, potrafi dobrnąć do głębokości około trzech metrów.

Wielu z was zadaje sobie pewnie pytanie, dlaczego nazwano go kłopotkiem?

Cała historia nazwy może się wiązać z jego zdolnością latania. Owszem lata, ale niezwykle niezdarnie. Lot w zasadzie bywa dość krótki. Na dodatek kłopotek lecąc, często trafia na jakąś przeszkodę jakby jej nie widział. Uderzając w nią ląduje, a raczej spada w niesamowicie pokraczny sposób. Nie mniej zabawnie wygląda jego próba rozpoczęcia lotu. Jeżeli ktoś trafi na tego owada, to zachęcam do jego krótszej lub dłuższej obserwacji. Zapewniam zdrową dawkę śmiechu. Geneza jego nazwy może się również wywodzić z trudności w rozpoznaniu go jako członka rodziny kózkowatych (stąd kłopot), gdyż jak wcześniej wspomniałem, jest swoistym odmieńcem w swej familii.

O ile latanie mu nie wychodzi, to gryzie po mistrzowsku. Jak można zobaczyć na zdjęciach, ma czym dziabnąć. Oczywiście nie musimy się obawiać, że odgryzie nam palec, ale zdecydowanie nie lubi być brany do rąk i potrafi dotkliwie uszczypnąć. Jest to owad o skrytym trybie życie i nieczęsto się go spotyka. Jest stworzeniem raczej nocnym, rzadko spotyka się go w dzień. Można go również zwabić światłem, podobnie jak ćmy. Jego rozwój związany jest głównie z pniakami sosnowymi. Lubi wybierać te, które opanowały już grzyby.
Jeżeli się ktoś zdecyduje, to może poszukiwać kłopotka w okresie jego rójki, która trwa od czerwca do września. Okres godowy może być uzależniony od klimatu danego regionu.

Wyruszając na poszukiwania tego pociesznego owada, należy wybrać godziny popołudniowe i wieczorne, udając się tam, gdzie znajdują się świeże pniaki sosnowe po ścince, wiatrołomach lub wiatrowałach. Wykorzystując sztuczne światło, można spróbować szczęścia w okolicach tartaków przecierających drewno drzew iglastych.