Edukacyjna przechadzka w Łuszczanowicach

Do Łuszczanowic warto wstąpić odwiedzając Kleszczów lub udając się na weekendowy wypoczynek na Górę Kamieńsk. Tym sposobem można połączyć przyjemne z pożytecznym.

Spacer po rezerwacie nie jest tylko zwyczajną przechadzką, podczas której turysta raz w lewo, raz w prawo zerka dookoła, szukając przyrodniczych perełek. Przez rezerwat poprowadzono bowiem dydaktyczną ścieżkę przyrodniczo-leśną. Wydzielono pięć stanowisk. Dodatkowo, spacerując, poznamy choćby hierarchię panującą w mrowisku, czy podstawy prowadzenia leśnej szkółki.

Przyznam, że mnie szczególnie utkwiło w pamięci spotkanie z tutejszymi mrówkami. Na początek, wprowadzenie teoretyczne. Pewnie każdy czytelnik wie, w mrowisku najważniejsza jest królowa. Żyje w jednym celu - reprodukcja. Wokół mrowiska z reguły dostrzeżemy robotnice. Biegają jak oszalałe, niemal zahipnotyzowane wzdłuż cieniutkich owadzich autostrad. Zanim doszedłem do końca opisu na tablicy informacyjnej, poczułem, że mieszkańcami mrowiska są jeszcze - żołnierze. Jak sama nazwa wskazuje, zbyt mili dla gości nie są. Dla mnie też wyjątku nie było. W tym momencie teoria przerodziła się w praktykę.

Dalej czytać już nie musiałem. Im szybciej oddaliłem się od mrowiska, tym było to przyjemniejsze. Przyznać jednak muszę, że rozmiar budowli stworzonej przez "służbę sanitarną lasu", jak potocznie mówi się o mrówkach, zrobił na mnie wrażenie. Dodam jeszcze, że to właśnie Łuszczanowice będą punktem numer dwa, po Piskorzeńcu, w trakcie moich przygotowań do ewentualnego, wymarzonego wyjazdu do Ameryki Południowej.

Łuszczanowice to jednak nie tylko mrówki. Ochroną objęty jest przede wszystkim fragment lasu jodłowego. Spotkamy także dęba szypułkowego i graba pospolitego. Wraz z lasem liściastym dostrzec można w runie leśnym dąbrówkę rozłogową, zawilca gajowego, czy fiołka leśnego. Pomiędzy drzewami liściastymi, gdzieniegdzie występują pojedynczo, lub gromadnie świerki i sosny. Stanowiąca przystanek trzeci na dydaktycznej ścieżce szkółka leśna, odgrywa bardzo ważną rolę w prawidłowym gospodarowaniu leśnymi zasobami. Prowadzona jest w niej produkcja sadzonek pod okapem starych drzew. Jest to konieczne dla wzrostu tych gatunków, które wymagają zacienienia w początkowej fazie rozwoju. W tym przypadku jest to przede wszystkim jodła.

Dla tych, którzy lubią nie tylko spacerować, ale także spędzać miło czas przy ognisku, tutejsze nadleśnictwo przygotowało urokliwą altanę. Drewniane ławeczki, pokaźnych rozmiarów kominek, a nawet źródło bieżącej wody. Wszystko na skraju lasu, tuż obok zbiornika przeciwpożarowego. Bezpieczeństwo przede wszystkim. Wcześniej oczywiście warto szczegóły ustalić z nadleśnictwem, które swoją siedzibę ma 50 metrów od altany.

Warto jeszcze dodać, że zbiornik tuż przy altanie powstał tak naprawdę w celu łatwiejszego nawadniania podłoża w rezerwacie. Lokalny klimat, z pewnością przy dużym udziale kopalni, odznacza się przede wszystkim długimi okresami bez opadów. Stąd, zwłaszcza ściółka, jest bardzo przesuszona.

Długość ścieżki dydaktycznej wynosi 1,7 km. Na jej pokonanie, przy jednoczesnej dogłębnej analizie tablic informacyjnych i poszczególnych pięter lasu, potrzeba nieco ponad godziny. A wiadomo, że spacer to dopiero początek. Najlepsze zaczyna się na końcu ścieżki. Przystanek numer pięć (ostatni), to wspomniana wcześniej altana ekologiczna. W tym przypadku wrażenia każdego z podróżujących, najlepiej w zaprzyjaźnionej grupie - bezcenne. Polecam!