Efekty warsztatów "Charette" dla rewitalizacji bytomskiej dzielnicy Szombierki

Spotkanie zostało zorganizowane przez władze Bytomia w osobach prezydenta Piotra Koja i wiceprezydenta Mariana Maciejczyka oraz Ślaski Związek Gmin i Powiatów, który reprezentował dr Ferdynand Morski. Obecny był także architekt dr hab. inż. Piotr Lorens, odpowiedzialny za sierpniowe prowadzenie warsztatów "Charette".

Środowe spotkanie to finał sierpniowych warsztatów "Charette", jakie odbyły się w Elektrociepłowni Szombierki, a założeniem których było wypracowanie modelu rewitalizacji dzielnicy o tej samej nazwie.

- Warsztaty "Charette" to aspekt przekształceń przestrzennych, jakich wymagają Szombierki, dzielnica Bytomia, ale wszystkie miasta śląskie - na wstępie podkreślił dr Ferdynand Morski. Szombierki zostały wyznaczone przez miasto, a osiągnięty efekt trzydniowych prac daje pozytywny obraz dla podjętych w przyszłości przez władze gminy działań.

Przypomnijmy, że w warsztatach udział wzięli zarówno przedstawiciele instytucji, jak też i społeczności lokalnej. Wydźwięk, jaki sprawiła kampania Śląskiego Związku Gmin i Powiatów spowodował, że uczestniczyli także w projekcie zainteresowani spoza Bytomia.

Warsztaty wypracowały szereg zapisów mających na celu rewitalizację Szombierek, obejmujących ogólną koncepcję urbanistyczną zagospodarowania terenu. Zostało to zawarte w dokumencie zatytułowanym "Założenia do strategii rozwoju przestrzennego dzielnicy Szombierki", a który szczegółowo przedstawił główny architekt projektu, profesor Piotr Lorens, specjalista z zakresu urbanistyki i planowania przestrzennego z Politechniki Gdańskiej.
Podstawą są cztery typy działań rewitalizacyjnych, jakie przyjęto dla dzielnicy Szombierki, a mianowicie:rewitalizacja gospodarcza, rewitalizacja społeczna, rewitalizacja kulturowa i
rewitalizacja środowiskowa.

-Jednym z pierwszych symptomów rewitalizacji w dzielnicy, jest już pozyskanie środków z funduszy unijnych, jakie uzyskała spółdzielnia mieszkaniowa Nasz Dom na termomodernizację budynków mieszkalnych - poinformował prezydent Koj.

Za priorytety w rewitalizacji gospodarczej uznano nowy biznes na terenach poprzemysłowych, rozwój przedsiębiorczości lokalnej, biznes w oparciu o naukę i kulturę, zaś w rewitalizacji społecznej łożono by nacisk na aktywność obywatelską mieszkańców i warunki zamieszkania. Z kolei w rewitalizacji kulturowej wyodrębniono dziedzictwo przemysłowe, atrakcyjne przestrzenie publiczne i zabytki sakralne. I w ostatnim z typów rewitalizacji, środowiskowym, uwaga skoncentrowana byłaby na terenach zdegradowanych, miejskich terenach zielonych i terenach sportowo-rekreacyjnych.

Aby móc podjąć działania w zakresie rewitalizacji należy się uporać z problemami dzielnicy, takimi jak duże bezrobocie, brak nowoczesnego przemysłu, zły stan techniczny obiektów zabytkowych, brak dogodnego dojazdu do interesujących obiektów, nienależyta gospodarka odpadami, likwidacja niskiej emisji w budynkach starego typu a także duża przestępczość.
W toku analizy problemów na liście elementów mogących złożyć się na wizję rozwoju Szombierek znalazły się m.in.: odnowienie części historycznej, dobre skomunikowanie dzielnicy z Centrum i z DTŚ-ką, dobra infrastruktura kulturalna i sportowa, zrewitalizowanie terenów poprzemysłowych, wyższy poziom bezpieczeństwa i lepsza jakość nauczania, rozwój szkolnictwa zawodowego uwzględniającego profil górniczy, rozwój budownictwa mieszkalnego, czysta rzeka Bytomka.

Jak zauważył profesor Lorens: "Projekt wypracowany w trakcie warsztatów ma przynieść miastu pewne, określone korzyści, także materialne, ma również zawiązać partnerską współpracę pomiędzy wszystkimi stronami chcącymi wziąć udział w projekcie."

Reasumując w trakcie warsztatów "Charette" wypracowano szereg elementów mogących złożyć się na uszczegółowienie Lokalnego Programu Rewitalizacji Miasta Bytomia w odniesieniu do dzielnicy Szombierki.
Materiał zaprezentowany na środowym spotkaniu z dziennikarzami jest możliwy do wykorzystania przy aplikowaniu do funduszy zewnętrznych, a uspołeczniony sposób jego wypracowania gwarantuje konsens głównych interesariuszy programu co do zasadniczych kierunków działania.