Dla wielu Polaków słowa: "Anglia" oraz "emigracja" to synonimy. Większość z nas ma ciocię z Wysp, która wysyła paczki czy dobrą koleżankę, która wyjechała po maturze na zarobek. Bohaterowie książki "W cieniu Sheratona" to ludzie różniący się wiekiem, doświadczeniem i zainteresowaniami. Mają jednak coś wspólnego - przyjechali do Wielkiej Brytanii, aby poprawić swój standard życia, aby odnaleźć coś czego im brakowało w Polsce.
Historie tych ludzi zbiegają się w ich miejscu pracy, hotelu Sheraton, gdzie jedni pracują w kuchni, inni są kelnerami, a jeszcze inni co rano zrywają się z łóżka, aby wysprzątać pokoje gości. Każda z tych historii jest do siebie podobna, a zarazem różni się od siebie całkowicie. Mamy Jurka, który boryka się z swoją przeszłością, Ewelinę, która sama jeszcze nie wie czego szuka oraz Anię i Rafała, którzy będąc z sobą w związku, nie potrafią się porozumieć. Z pozoru brzmi pesymistycznie, ale gdy wchodzimy w ich świat, powoli zauważamy, że wszystko zmienia się na lepsze. To ciężka i mozolna praca, ale zdecydowanie opłacalna. I nie chodzi mi tylko o znaczenie dosłowne tego słowa. Autor doskonale przelewa na papier mieszane uczucia postaci: ich rozterki, zawody, nadzieje i idee.
"Sprawdź, jak tysiące Polaków za granicą żyje, pracuje, bawi się. I kocha." -czytamy na okładce książki Ireneusza Gębskiego. Wydano multum książek opowiadających o emigracji, o życiu na obczyźnie, ale wydaje mi się, że mało z nich porusza temat miłości. Większość z nich to raczej zbiór narzekań, ukazanie monotonności codzienności, braku ideałów i tęsknota. Czytając „W cieniu Sheratona” nie poczułam tęsknoty, poczułam za to silną potrzebę budowania czegoś nowego, lepszego, potrzebę zmiany. Owszem, bohaterowie powieści także narzekali na "za mało funtów" czy "cholernych Anglików", ale pośród tego wszystkiego potrafili odważyć się i spróbować prawdziwie żyć - nieważne gdzie. Potrafili odnaleźć siebie.
Należy jednak zwrócić uwagę, że w utworze Gębskiego nie brakuje "stałych elementów emigranckich książek", czyli znamiennego narzekania, problemów z językiem czy często rasistowskich docinków kolegów z pracy. Jednak barwny język autora oraz jego prostota łatwo potrafi obrócić część tych zdarzeń w żart i ironię, co pozwala na lekką i przyjemna lekturę. Z drugiej strony, autor doskonale ukazuje frustrację emigrantów. Jurek, Ewelina, Ania i Rafał to postacie z krwi i kości - są prawdziwi, a to co ich spotyka to nie literacka fikcja, a prawdziwa codzienność opisana z każdej, możliwej strony.
Książka Gębskiego to próba odnalezienia własnego "ja". Autor pokazuje, że to co poza granicami Polski niekoniecznie zawsze jest złe i niekoniecznie zawsze wiąże się z pieniędzmi - nawet jeśli pierwotnym zamiarem bohaterów był wyjazd zarobkowy. Każdy jest inny i każdy inaczej ułoży sobie życie, jedni zrobią to w swoim kraju, inni w Anglii, Francji czy Indiach – wszystko zależy od tego co daje im szczęście. I na to ten utwór zwraca uwagę: na odnajdywanie szczęścia.
Za udostępnienie książki serdecznie dziękuję autorowi, Ireneuszowi Gębskiemu.
echodnia Drugi dzień na planie Ojca Mateusza
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
