Grzech łakomstwa w świetle nauk Ewagriusza z Pontu

Kordialny styl bycia pana Jean Claude Junckera, skadinąd znanego jako przewodniczący Komisji Europejskiej, sprawił. że posłanka polskiego Sejmu Krystyna Pawłowicz powzięła podejrzenie, że dopuszcza się on grzechu opilstwa. Tedy, oprócz szkody duchowej, jaką folgowanie tej słabości wyrządza samemu grzesznikowi, może to umniejszać jrgo sprawność w pełnieniu odpowiedzialnej funkcji.

Wszystko prawda, ale nie cała. Według nauk Matki Naszej Kościoła Rzymskokatolickiego, a także innych kościołów chrześcijańskich, drogą wiodącą do pogrążenia się w mrokach grzechu jest nie tylko pijaństwo. Grzechem głównym jest, generalnie, łakomstwo, inaczej nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu. Godzi się jeszcze zauważyć, że nieumiarkowanie w jedzeniu stoi - chyba nieprzypadkowo – na pierwszym miejscu. Dominikanin o. Janusz Pyda wymienia aż pięć odmian grzechu łakomstwa: snobizm podniebienia czyli przywiązanie do wystawnego stołu; smakoszostwo; klasyczne obżeranie się; podjadanie, wreszcie opychanie się, czyli jedzenie na zapas, gdy ktoś je "całym sobą" i cały skupia się na jedzeniu. Ppoza talerzem nie widzi bliźniego.
Głębszą wiedzę o obżarstwie można zaczerpnąć z nauk Ewagriusza z Pontu. Pozyskał ją dzięki świątobliwym praktykom, jako to kąpiele w lodowatej wodzie czy wystawianie ciała na ukąszenia owadów. Na wzór swojego mistrza Abby Makarego z Aleksandrii przez wiele lat pościł radykalnie, posilając się jedynie wydzielonymi porcjami chleba i wody. Tak umocniony duchowo i intelektualnie Ewagriusz ruszył do walki z demonami. Było ich dokładnie osiem, a demonem pierwszym i najgroźniejszym okazało się być obżarstwo.
Od demona obżarstwa nie można się wyzwolić inaczej, jak tylko przez post i wstrzemięźliwość. Chciwość wraz z szukaniem próżnej chwały i obżarstwem jest przyczyną wszystkich innych namiętności. Ale okazuje się, że groźnym może się okazać i demon czwarty - smutek. Jego symbolem jest żmija. Ewagriusz, podobnie jak św. Paweł, rozróżnia dwa rodzaje smutku. Jeden pochodzi od Boga i jest konsekwencją popełnionej przez człowieka nieprawości. Drugi rodzi się w sercu człowieka, kiedy rozmyśla o tym, co w jego życiu się nie spełniło. Może to prowadzić do powolnego obumierania duchowego. Co dopiero mówić o demonie gniewu, piątym z rzędu. W sercu człowieka ulegającego demonowi gniewu rośnie nienawiść do świata, ludzi i Boga. Człowiek taki stopniowo staje się podobny do bestii. Jest krytykancki, nieufny, zawzięty, oczernia innych. Demon ten wykorzystuje nawet błahy pretekst, aby wywołać w sercu człowieka gniew. Czasami zwyczajne codziennie zajęcia, drobne sprawy czy wydarzenia, które potoczą się niezgodnie z zamierzeniami człowieka, mogą wzbudzić w nim gniew. Dla kompletności wykładu wymieńmy i pozostałe demony, a jest to acedia (lenistwo), próżność (przed demonem próżnej chwały ucieczka jest bardzo trudna!), wreszcie pycha.

Co Biblia mówi na temat objadania się? Odpowiedź na portaluhttps://www.gotquestions.org/Polski
Przypowieści Salomona 23.20-21: „Nie bywaj wśród upijających się winem lub obżerających się mięsem. Gdyż pijak i żarłok ubożeją, a ospali chodzą w łachmanach.” Przypowieści Salomona 28.7: „Kto trzyma się przepisów, jest rozumnym synem, lecz kto obcuje z żarłokami, przynosi ojcu hańbę.” Przypowieści Salomona 23.2 ostrzegają: „I przyłóż sobie nóż do gardła, gdy chciwie jesz.” Nie ma żartów.
Obserwując smukłą sylwetkę pana Junckera można mniemać, że nie jest on człowiekiem zarażonym grzechem obżarstwa. Przynajmniej od tej strony jego zdrowie i zawodowa sprawność nie są zagrożone. Zawsze coś. Choć chyba to nie wystarczy, żeby uspokoić posłankę Pawłowicz.