Historia tatuażu

Początki tatuażu sięgają jeszcze czasów prehistorycznych.Za najstarszego człowieka z tatuażem uznaje się "człowieka lodu"- Ötzi, którego ciało odkryto w 1991 r. Człowiek ten posiadał 15 tatuaży w kształcie równoległych linii w dolnej części kręgosłupa i dookoła prawej kostki. Naukowcy uważali, że człowiek ten cierpiał na artretyzm a jego rysunki na ciele miały charakter leczniczy. Pierwotnym znaczeniem tatuażu, były obrzędy rytualne.

Starożytny Rzym, Egipt i Grecja

W starożytnym Egipcie zwyczaj tatuowania przypada na okres 3100-2686 lat p.n.e. Przykładem tego może być dobrze zachowane ciało kobiety, na której ciele znajdowały się liczne tatuaże. Ciekawostką jest to, że rysunki przedstawiały sceny z życia i były w pewnym sensie formą biografii.

W starożytnym Egipcie tatuaże miały chronić przed złymi duchami. Przypisywano je różnym grupom społecznym m.in tancerkom i prostytutkom. Miał on podkreślać seksualność kobiety.Ponadto tatuaż był wykonywany na ciele więźniów i był czymś w rodzaju piętna.

W starożytnej Grecji tatuaż pełnił rolę wyłącznie ozdobną. W paru plemionach był znakiem wyróżniającym jednostkę na tle społeczeństwa np Trakowie podkreślali nim swoje szlachetne pochodzenie.
Mieszkańcy starożytnej Grecji wyrażali się pozytywnie na temat tatuaży. Innego zdania byli Hellenowie, którzy uważali, że tatuaż nie jest sztuką godną ludzi cywilizowanych.Tatuowano więc nimi nieposłusznych niewolników. Na czole delikwenta robiono za pomocą barwnika tatuaż w kształcie greckiej litery F.

Również o tatuażach wśród starożytnych plemion celtyckich pisał Juliusz Cezar w 5 księdze dzieła "O wojnie domowej". Tutaj miały charakter odstraszający. Rzymianie tak jak i niektórzy Grecy uważali, że tatuaż nie przystoi ludziom szlachetnie urodzonym i tatuowano tylko niewolników.

Kiedy chrześcijaństwo zostało uznane za religię obowiązującą, 787 roku, papież Hadrian I, podczas soboru w Calcuth zabronił wykonywania rysunków na ciele, gdyż miało to miało zagrażać zbawieniu duszy.Zezwalał jedynie na tatuowanie przestępców. Mimo tego tatuaż przetrwał. Popularnymi wówczas motywami były motywy religijne t.j krzyż,imię Chrystusa czy ryba.

Historia nowożytnego tatuażu przypada na okres wielkich odkryć geograficznych, czyli renesans.Wszystko zaczęło się od licznych podróży na odległe kontynenty. Żeglarze oprócz egzotycznych roślin czy zwierząt przywozili też na pokładach swych statków członków różnych plemion. Po dotarciu do Europy wystawiali ich na europejskich jarmarkach by pokazać nietypowe tatuaże na ich skórze.

Prawdziwą furorę zrobił odkrywca James Cook, przywożąc ze sobą wytatuowanego rdzennego Polinezyjczyka.
Od tego momentu słowo "tatuaż"nabrało dużego znaczenia. Wielu żeglarzy wracających z dalekich podróży miało na skórze wykonany rysunek. Moda zaczęła się rozszerzać też na inne grupy społeczne m.in na więźniów, tajne organizacje polityczne czy też żołnierzy.

Zwyczaj ozdabiania ciała dotarł także do świata arystokracji, czyli klasy zamożnej. Pierwszym arystokratom, który wytatuował sobie smoka, był książę Walii Edward VIII. Za jego przykładem poszli inni.

w 1890 r. zostaje wynaleziona przez Samuel O'Reilly elektryczna maszynka do tatuażu. W tym czasie zaczynają powstawać profesjonalne salony tatuażu, w których wykonywano tatuaże określane "body art" (sztuka ciała).

Okres II wojny światowej.

Wydarzenia z pierwszej połowy XX w. spowodowały, że tatuaż nabrał cech makabrycznych. W czasie II wojny światowej w hitlerowskich obozach tatuowano więźniów cyframi lub literami. Nie tylko to było przyczyną negatywnych skojarzeń związanych z tatuażem. Ilse Koch, nadzorczyni w obozach koncentracyjnych wybierała wytatuowanych więźniów i kazała z ich skóry sporządzać rękawiczki, torebki i abażury.

Wiek XX zwyczajowi tatuowania przyniósł zarówno wzloty i upadki. W czasach obecnych tatuaż stracił swój lokalny wydźwięk. Na całym świecie powtarzają się ciągle te same motywy w formie trwałych rysunków tj. smok, kotwica, trupia czaszka,krzyże czy po prostu znane postacie.