"Kaleka" źle wygląda w telewizji? Słów kilka o paraolimpiadzie

Gdy w Londynie nasi olimpijczycy walczyli o medale wszystkie media o tym głośno mówiły. Przed było gdybanie ile to medali przywieziemy, jacy to my dobrzy i jakie to możliwości szkoleniowe mają do dyspozycji ci co pojadą... A po olimpiadzie... Zaczęło się rozliczanie, bo jakoś tak nam nie poszło.... Kilka dni temu rozpoczęły się Igrzyska Paraolimpijskie - w Londynie osoby niepełnosprawne walczą o medale sportowe.

Piękne otwarcie, transmitowane przez wiele telewizji, oprócz tej polskiej. Bo Polska zapomniała o tym, że oprócz tych pięknych, zdrowych, wysportowanych, paradujących z pięknym uśmiechem sportowców, są ci co walczą nie tylko o kolejne rekordy. Są ci drudzy, którzy kiedyś walczyli o to aby żyć, funkcjonować, zrozumieć swoją niepełnosprawność.

A dziś mogą w Londynie stanąć na podium i uwierzyć w siebie w swoje możliwości. I pokazać innym że warto walczyć o siebie o swoje marzenia... Ale my tej radości w telewizji nie zobaczymy. Wg. TVP nie stać ich na wykupienie licencji do transmisji tego wydarzenia. Ale na "pełnosprawne" transmisje już ich stać, na seriale pokazujące pięknych ludzi też... No cóż "kaleka" źle wygląda w telewizji. I my, społeczeństwo musimy to zrozumieć!

To nic, że chcemy te zmagania oglądać, to nic że właśnie takie wydarzenia uczą tolerancji, to nic... Kilka dni temu Janusz Korwin Mikke napisał notkę na swoim blogu na temat paraolimpiady. W jednym zdaniu chodziło mu oto że: "Powinniśmy oglądać zdrowych, pięknych, a nie zboczeńców i inwalidów" We wpisie jest wiele jadu i niesprawiedliwych ocen.

Smutne, przykre i przerażające jest to że polityk, osoba znana, opiniotwórcza głośno wyraża swoje negatywne zdanie. Brzmi to tak jakby należało osoby z orzeczoną niepełnosprawnością zamykać i nie pokazywać światu... A najgorsze jest to że takie myślenie może spowodować szerzenie stereotypów na temat osób niepełnosprawnych wśród pełnosprawnej części społeczeństwa. I dobrze że podniosły się głosy oburzenia i dobrze że głośno zaczęto o tym mówić.

Dziś kończy się Olimpiada w Londynie. Niepełnosprawni pokazali że pomimo, małego budżetu, niskiego zainteresowania mediów, niedoceniania przez zdrowych sportowców można zdobyć ponad 30 medali, paraolimpijczycy pobili kilka rekordów światowych. I wygląda na to że zmienili nasz sposób myślenia o tych co nie są w pełni sprawni. Okazuje się że ludzie bez nogi, na wózku, z niesprawną ręką, opóźnieni intelektualnie są tacy jak my.
Tylko czy długo będzie trwała ta atmosfera podziwu? Mamy nadzieję że tak, że udało się pokazać że nie ma różnicy między sportowcami, bo wszystkie medale znaczą tyle samo.

I jeszcze jedno: pamiętajmy że każdy z nas może stanąć po tej drugiej stronie... Granica między niepełnosprawnością a sprawnością jest bardzo cienka, wystarczy tylko chwila... I nie zapominajmy o tym...

Znajdź nas na Google+

Współautor artykułu:

• Magdalena Wróbel