Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Kapliczki z Italii wg Państwa Biernatów

Redakcja
kapliczka z Castelluccio
kapliczka z Castelluccio Ewa Sass Biernat
Kapliczki fotografowane przez Państwa Ewa Sass Biernat oraz przez Grzegorza Biernata podczas podróży po Pięknej Krainie Italii

Grzegorz Biernat, ur. 6 IX 1953 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej, Wydz. Elektryczny (1978). 1977-1981 Konstruktor w Przemysłowym Instytucie Motoryzacji w Warszawie. Od IX 1980 w „S”. 1981-1985 Konstruktor w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku. 1982-1989 Drukarz podziemnej prasy i wydawnictw („Tygodnik Mazowsze”, CDN), udostępniał swoje mieszkanie na drukarnię; 1985-1990 właściciel gospodarstwa ogrodniczego w Kałuszynie k. Warszawy; 1986-1989 działacz warszawskiego KIK. 1989-1991 członek KO w Skrzeszewie k. Legionowa, w 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S”; 1989-1995 członek „S” RI w gminie Skrzeszew, 1989-1991 przewodniczący; 1990-1992 radny gminy Skrzeszew, członek Zarządu Gminy; 1990-1995 dyr. Gminnego Ośrodka Kultury w Skrzeszewie; 1993-2007 założyciel, redaktor, autor publikacji i wydawca gazety samorządowej „Nasza Gmina”; 1995-1996 pracownik Urzędu Gminy Skrzeszew, 1996-2000 Samorządowej Administracji Placówek Oświatowych Gminy Wieliszew, 2000-2006 Urzędu Gminy Wieliszew, od 2006 Ośrodka Kultury w Wieliszewie. Odznaczony Medalem 10-lecia Samorządu Terytorialnego (2000), Brązowym Krzyżem Zasługi (2005), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), wyróżniony Odznaką za Zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych (2008).

wędrujący po Italii razem z Ewą

Włochy, Republika Włoska (wł. Italia, Repubblica Italiana) – Państwo położone w Europie Południowej, na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem Unii Europejskiej oraz wielu organizacji, m.in.: NATO, należące do siedmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata – G7. Nazwa Włochy jest używana wyłącznie w języku polskim. Pochodzi ona od celtyckiego plemienia Wolków (lub Wolsków) zamieszkującego w starożytności tereny obecnych Włoch, bliżej spokrewnionego z dzisiejszymi Walijczykami. W językach germańskich nazwa tego ludu przyjęła się jako Walh („obcy”). Następnie została ona zapożyczona przez polszczyznę w formie Wałch lub Wołch, która na zasadzie przestawki fonetycznej przybrała formę Włoch. Wkrótce Włochami zaczęto określać mieszkańców całego Półwyspu Apenińskiego. Z kolei formą wyrazu Włoch w liczbie mnogiej nazwano państwo zajmujące ten półwysep. W innych językach nazwa Włoch (m.in. po włosku) jest wyrażona mniej lub bardziej przekształconą formą nazwy Italia. W Polsce termin ten jest również powszechnie używany[przez kogo?], lecz najczęściej na określenie starożytnego państwa włoskiego Historia Włoch – W okresie paleolitu tereny Włoch zamieszkiwali Ligurowie i Sykulowie. Państwo leżące w Europie Południowej, posiadające na swoim terytorium dwie enklawy: San Marino na północy i Watykan na terenie stolicy kraju, Rzymu. Włochy cechuje wyżynny i górzysty krajobraz. Praktycznie cały kraj reprezentuje klimat podzwrotnikowy i roślinność śródziemnomorska. Całkowita granica lądowa Włoch wynosi 1932,2 km. Sąsiadują z Francją – 488 km granicy, Szwajcarią – 740 km, Austrią – 430 km i Słowenią – 232 km. Wewnątrz terytorium Włoch znajdują się ponadto dwa państwa-enklawy: San Marino (39 km granicy) i Watykan (3,2 km). Linia brzegowa jest dość dobrze rozwinięta, długość wybrzeża wynosi aż 7600 km. Oblewają je wody kilku akwenów Morza Śródziemnego: Morze Liguryjskie, Morze Tyrreńskie, Morze Jońskie i Morze Adriatyckie. Zachodnie wybrzeże półwyspu jest rozczłonkowane wieloma zatokami (Gaecka, Neapolitańska, Salerno) i skalistymi przylądkami. Na północy i południu wybrzeże jest przeważnie górzyste, zaś w części środkowej – nizinne. Wybrzeże wschodnie, adriatyckie jest w większości wyrównane z wąskim pasem nizin nadmorskich, na południowym wschodzie leży szeroka Zatoka Tarencka i nizinny Półwysep Salentyński. Łączna powierzchnia wysp włoskich wynosi około 50 tys. km² (1/6 pow. kraju), największe z nich to Sycylia (25,4 tys. km²) i Sardynia (23,8 tys. km²). Górzysta Sycylia, oddzielona od Półwyspu Apenińskiego wąską Cieśniną Mesyńską, stanowi przedłużenie Apeninów. Na obszarze Włoch znajdują się dwa systemy górskie, są to Alpy na północy i Apeniny ciągnące się niemal całej długości Półwyspu Apenińskiego, którego nazwa wzięła się od tychże gór. Alpy stanowią wygięty ku północy łuk ciągnący się wzdłuż północnej granicy Włoch. Góry i wyżyny stanowią około 77% powierzchni kraju. Najwyższym punktem Włoch jest Monte Bianco di Courmayeur (4748 m n.p.m.), położony w najwyższym masywie Europy – Mont Blanc. Duża rozciągłość południkowa kraju, równoleżnikowy (Alpy) i południkowy (Apeniny) przebieg łańcuchów górskich, stanowiących bariery klimatyczne oraz bliskość Afryki powodują znaczne zróżnicowanie klimatu. Włochy niemal w całości leżą w strefie klimatu podzwrotnikowego o jego śródziemnomorskiej odmianie, wyjątek tu stanowi centralna część Niziny Padańskiej, gdzie większy wpływ ma kontynentalizm. Klimat umiarkowany występuje w pasie Alp, gdzie charakterystyczną cechą jest występowanie piętrowości klimatycznej. Wysoko w Alpach panuje klimat górski, w najwyższych partiach typowy klimat alpejski o cechach zbliżonych do subpolarnego. Terytorium Włoch należy do zlewiska Morza Adriatyckiego, Tyrreńskiego oraz Liguryjskiego i Jońskiego. Sieć rzeczna Włoch jest gęsta, zwłaszcza w części północnej, odwadnianej przez Pad – najdłuższą rzekę Włoch (652 km). Pad na długości około 600 km płynie przez Nizinę Padańską, gdzie jest zasilany zasobnymi w wodę dopływami alpejskimi (Ticino, Adda, Oglio i inne) oraz apenińskimi (najdłuższy Tanaro). Z Alp do Morza Adriatyckiego spływa także Adyga (długość 410 km) i Piawa. Na Półwyspie Apenińskim i wyspach rzeki są krótkie o wysokich jesienno-zimowych stanach wód i bardzo niskich w okresie letnim. Podczas lata część z nich całkowicie wysycha. Najdłuższe rzeki Półwyspu Apenińskiego to: Tyber (405 km), Arno, Reno, Ombrone i Volturno, Sycylii – Salso, Sardynii – Tirso.

Wędrujący Po Regionach

Castelluccio Inferiore – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Basilicata, w prowincji Potenza. Według danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 2341

Offida – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Marche, w prowincji Ascoli Piceno. Według danych na styczeń 2009 gminę zamieszkiwały 5344 osoby przy gęstości zaludnienia 108,6 os./1 km².

Monterubbiano – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Marche, w prowincji Fermo Według danych na styczeń 2009 gminę zamieszkiwało 2417 osób przy gęstości zaludnienia 75,2 os./1 km².

Sirolo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Marche, w prowincji Ankona. Sirolo leży na terenie Regionalnego Parku Conero (wł. Parco regionale del Conero). Z uwagi na malownicze zatoki i plaże miasteczko jest popularnym kurortem turystycznym. Historyczne centrum Sirolo położone jest na skalistym klifie, z którego roztacza się widok na linię wybrzeża. Miejska zabudowa w centrum pochodzi w dużej części z XV w. Z Sirolo odpływają statki wycieczkowe na Zatokę Dwóch Sióstr (wł. Due Sorelle). Jest to jedna z najbardziej malowniczych zatok włoskiej części Adriatyku, do której można się dostać wyłącznie drogą morską Według danych na styczeń 2010 gminę zamieszkiwało 3826 osób przy gęstości zaludnienia 229,4 os./km².

od 12 lat
Wideo

Wybory samorządowe 2024 - II tura

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na naszemiasto.pl Nasze Miasto