Krótka historia trzech rysunków, czyli dupa na płocie

Jakiś czas temu miałam problem. Już nie pamiętam konkretnie, czego ów problem dotyczył. Mój kolega jako specjalista od rozwiązywania problemów powiedział wtedy krótko:
- Wiesz co? Narysuj wielką dupę na płocie, a twój problem zniknie jak zaczarowany.
Jeszcze tego samego wieczoru siadłam do komputera i spod mojej myszki "wylazła" taka oto dupa:

Będąc wierszokletką, oczywiście nie mogłam sobie odmówić skomentowania owego obrazka na mój sposób: A po co ta dupa na płocie tak sobie siedzi i siedzi?/to proste jak obręcz od beczki/ona nad życiem się biedzi.

I właściwie do sprawy już bym nie wracała, gdyby nie to, że podkusiło mnie licho i obrazek zamieściłam na jednym z moich blogów. Po jakimś czasie otrzymałam ostrą reprymendę od blogerki podpisującej się loginem Matylda, że szerzę pornografię i dzieci małoletnie gorszę takimi bezwstydnymi rysunkami. Owa strażniczka moralności wytknęła mi przy okazji, że jako kulturoznawca z wykształcenia nie powinnam zachowywać się... niekulturalnie i powinnam myśleć głową a nie dupą.

Uwagę pani Matyldy przyjęłam z pokorą i przystąpiłam do narysowania następnej dupy, oczywiście ze stosownym do sytuacji komentarzem.

A ta dupa na obrazku znowu sobie czuwa nocą/bo rozmyślań nigdy dosyć, nawet gdy się gwiazdy złocą/lecz z myślenia takiej dupy nic nowego nie przybędzie/dupa pozostanie dupą zawsze, ciągle, no i wszędzie.

Trzeci obrazek, przedstawiający tym razem dupę siedzącą na płocie w słoneczny dzień wykonałam w ramach ćwiczeń z komputerową myszką. Wierszowanego komentarza już tym razem nie popełniłam. Nie było po co. Moi blogowi goście i tak turlali się ze śmiechu.

Acha! Surową recenzentką owych, moim zdaniem, całkiem niewinnych obrazków okazała się być pewna poetka pisząca, między innymi, także erotyki.