Książka za recenzję. Andrzej Czcibor-Piotrowski: "Autoportrety"

Czytając wiersze i zagłębiając się w ich treść, można poznać drugiego człowieka - jego przekaz. Tych kilka ulotnych myśli, które zdążył uwiecznić na kartce papieru. Ich treść i tematyka jest różna, tak różne są spostrzeżenia i życiorysy ludzi, którzy je piszą.

Czternasta, poetycka, książka pana Andrzeja, zaczyna się od wiersza "Prosiłem się na świat", a kończy "Autoportretem w przeciągu wieczności". Pomiędzy nimi zawarte są utwory dotyczące okresu młodości, dzieciństwa, ale też i dorosłych doświadczeń, podróży, spotkań, matki i ojca. Autor odważnie i świadomie pisze o ostatnich chwilach życia, na końcu wybiegając w bliżej nieznaną wieczność.

Każdy wiersz, to fragment innych zdarzeń i doświadczeń z życia autora, składających się na jego autoportret. Widzimy go tutaj jako dziecko, w chwili urodzin, które przyszło na świat. Młodego chłopca z dziewczyną lub obcującego z końmi. Innym razem ukazuje się nam "przy łaźni cesarza Karola nad Wełtawą" wieczorem z panną. Pisze o swoich urodzinach, ale też zamyśla się "nad dwoistością natury ludzkiej". Wspomina o swoim dorobku i pracy literackiej. Zastanawia się nad przemijającym czasem "przed lustrem" i wspomina chwile, gdy był sam bądź wśród przyjaciół w: Pradze, Drohobyczu, Sankt Petersburgu, Moskwie.

Kilka wierszy opowiada o jego rodzinie, pochodzeniu, ojcu, którego nie miał, matce, bracie. Wielokrotnie porusza tematy dotyczące problematyki moralnej oraz eschatologii, takie jak np. wybaczenie, nieprzestrzeganie przykazań, przemijanie czasu, życia ludzkiego oraz tego, co nieznane po śmierci. Odnosi się też do nauk św. Augustyna. Wydaje się być pogodzony ze swoim życiem, które starał się przeżyć jak najlepiej. Jest w pełni tego świadomy.

Tomik "Autoportrety" zasługuje na uwagę czytelnika. Stanowi pewne podsumowanie życia i działalności autora. Wspomnienia i rozważania dają odbiorcy dużo okazji do własnych przemyśleń nad sprawami naszego życia, moralności, wiary...

Andrzej Czcibor-Piotrowski - (*30.11.1931) to jeden z nielicznych (obok Jacka Bocheńskiego, Jacka Łukasiewicza, Krystyny Rodowskiej czy Adama Zagajewskiego), wywodzących się ze Lwowa pisarzy, wciąż obecnych w życiu literackim.

Jako poeta zadebiutował w 1956 roku tomikiem wierszy "Oczy śniegu".
Opublikował jedenaście zbiorków poetyckich, dwa wybory poezji, pięć tomów prozy, kilka książek dla dzieci oraz blisko dwieście przekładów głównie z literatury czeskiej, słowackiej i angielskiej, a także bułgarskiej, rosyjskiej i ukraińskiej, oraz - pośrednio - hiszpańskiej, niemieckiej i węgierskiej.

Książki Andrzeja Czcibor-Piotrowskiego były tłumaczone na języki angielski, czeski, francuski, holenderski, niemiecki, słowacki, rosyjski i węgierski. Autor był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany w kraju i zagranicą jako poeta, prozaik oraz tłumacz.