Leszek Mądzik w ostrowieckim BWA

Ujmując rzecz szerzej należy stwierdzić, iż związki Mądzika z Ziemią Świętokrzyską datują się od momentu jego ... narodzin w Bartoszowinach niedaleko Kielc, 65 lat temu.

W stolicy województwa artysta ukończył także Liceum Plastyczne. Potem sześciokrotnie zdawał do Akademii Sztuk Pięknych – bezskutecznie. „Zadowolił się” więc studiami z zakresu historii sztuki w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. To tu właśnie, w 1969 roku założył słynną Scenę Plastyczną KUL, z którą po dziś dzień realizuje autorskie spektakle nagradzane na wielu krajowych i zagranicznych festiwalach i teatralnych prezentacjach. Dwa z nich, „Zielnik” i „Wilgoć” Leszek Mądzik przedstawił podczas wernisażu scenografii i plakatów („Z mroku”), który odbył się w 1996 roku w raczkującym wówczas ostrowieckim Biurze Wystaw Artystycznych, kierowanym przez nieodżałowanego Tadeusza Maja. Natomiast w czerwcu bieżącego roku podczas Pikniku Gombrowiczowskiego Leszek Mądzik zaprezentował swoją najnowszą instalację i poprowadził warsztaty teatralne.

W ostatni piątek w Biurze Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim odbyło się otwarcie kolejnej wystawy Leszka Mądzika. Tym razem były to plakaty do przedstawień własnych i innych reżyserów oraz imprez teatralnych, muzycznych i fotografie. Zdjęcia przedstawiają elementy krajów i miast, które artysta odwiedził (Lwów, lima, Gwinea Bissau). Ale jakże różne od tych, do których przyzwyczaiły nas katalogi i przewodniki turystyczne! Każde z fotografowanych miejsc to dla Mądzika jakiś charakterystyczny znak, symbol.

W ostrowieckim BWA zaprezentowane zostało także widowisko Sceny Plastycznej KUL z 2006 roku zatytułowane „Bruzda”. Różni się ono od poprzednich realizacji Mądzika tym, iż odbywa się ono w pełnym świetle, a nie jak dotychczas z zupełnej ciemności. Nie odchodzi jednak autor od tematu życia i śmierci jako jego nieuchronnego finału. Ważniejsza jest jednak w „Bruździe”, podobnie jak i w innych przedstawieniach Sceny Plastycznej KUL, forma widowiska, pozwalająca widzowi na dowolną interpretację oglądanych scen.

Krytyk teatralny, Stefan Sawicki, napisał o sztuce uprawianej przez Leszka Mądzika, że zatarła ona w teatrze granice między człowiekiem i plastyką”. A sam twórca scenariusza, scenografii, kostiumów i reżyser mówi o przesłaniu swego spektaklu: „Gleba jest miejscem bezpiecznym i dającym nadzieję. Ziarno w nią rzucone ma szansę przetrwania. Nie obumiera. Lęk przed śmiercią, choć bardzo ludzki, nie przytłacza. Nadzieja i wiara są silniejsze. Bruzda, z której jesteśmy zrodzeni i po której stąpamy jest drogowskazem, kierunkiem wyznaczającym sens trwania. Siewca zbiera rzucone ziarno. Ludzki spichlerz to ostatnia przystań na drodze pełnej niepokoju, cierpienia ale i zawierzenia.”

Wyjątkowość tego spektaklu polega też i na tym, że Leszek Mądzik pojawia się w nim po raz pierwszy jako aktor. Gra główną rolę: kogoś jakby Stwórcę, przewodnika i Charona w jednym. W trudnym pod względem fizycznym dla aktorów Sceny Plastycznej KUL wystąpiła także dziewczynka z Ostrowca Świętokrzyskiego, Natalia Post. Muzyka jest dziełem Arvo Parta, estońskiego kompozytora muzyki instrumentalnej i chóralnej.

Być może wkrótce ostrowiecka publiczność będzie mogła obejrzeć najnowszy spektakl Leszka Mądzika i Sceny Plastycznej KUL, noszące tytuł „Przejście” z muzyką Tomasza Stańki.