"Przedmioty, pozornie martwe przedmioty... Jak zatrzymać czas, jak uratować ich pamięć. jak wydobyć z niepamięci?! Obiektywem aparatu fotograficznego robi to bez użycia dzisiaj tak modnych efektów komputerowych, Jacek Jędrzejczak, czule głaszcząc je światłem, wręcz malując ich portrety, jakże człowiecze portrety. Bo przecież jakaś ręka zapalała tę chanukową lampkę, przecież ten jad dotykał tory, przecież w tej menorze tysiące razy paliły się świece oświetlające twarze zgromadzonych przy szabasowym stole domowników" - pisze we wstępie do wystawy Iza Wojciechowska.
Zdjęcia Jędrzejczaka zachwycają swoją prostotą, a jednocześnie pewnego rodzaju mistycyzmem. Fotografie są grą pomiędzy cieniem a światłem. Wyłanianie się zdjęć z mroku synagogi podczas oświetlenia ich jedynie małymi lampkami wzmaga ten efekt. Menora, kielich, gwiazda Dawida, jad (przyrząd liturgiczny służący do czytania Tory) - wszystko ujęte w odpowiedniej gamie kolorystycznej i tonacji.
Wernisaż wystawy "Malowane w jidysz" to moja pierwsza wizyta w synagodze. Jest ona dwupoziomowa, na dole mieści się sala, w której odbywają się zgromadzenia, zaś na górze - ekspozycja obrazów. Moją uwagę przykuła bima - podium służące do czytania Tory. W porównaniu ze znanymi mi kościołami, synagoga sprawia wrażenie bardzo skromnej. Pomimo tego sprawia wrażenie przytulnej i ciepłej. Wzdłuż sali stoją rzędy drewnianych ławek. W jednej z naw bocznych odnajduję oprawiony fragment Tory. Gdy wychodzę z budynku, zwracam uwagę na jarmułki leżące przy wejściu. Okazuje się, że każdy mężczyzna wchodzący do synagogi powinien takową założyć.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
