Do tej pory obie ekipy na kontynencie święciły triumfy incydentalnie, wiele wskazuje na to, że to najlepsze mają dopiero przed sobą. Ubiegłą edycję Ligi Mistrzów poświęciły na spenetrowanie jej realiów, bez nastawiania się na spektakularne wyniki. Nadrzędnym celem Manchesteru było wówczas odzyskanie tytułu mistrzowskiego po 44 latach, Borussii - umocnienie hegemonicznej pozycji w Bundeslidze, fundamentu dla podboju Europy. Dziś głośno rzucają wyzwanie najmożniejszym firmom, marząc o karcie stałego klienta w gronie klubowej elity.
Na szczyt dochodzili przeciwnymi szlakami: "The Citizens" - z natychmiastowym żądaniem sukcesów bez oglądania się na koszty; goście - długofalowo, przy zachowaniu racjonalnej polityki budżetowej i personalnej, obdarzając pełnym zaufaniem trenera z wizją na kilka lat do przodu.
Manchester bazuje na indywidualnościach, które na Etihad Stadium nagromadziły się z natężeniem ustępującym tylko Madrytowi i Barcelonie. Arabscy szejkowie, nieprzyzwyczajeni do słowa "odmawiam", skutecznie skusili piłkarskie znakomitości do partycypacji w budowie wschodzącej futbolowej potęgi. 17 mln euro, które BvB wydało latem na Marco Reusa, to dla nich kieszonkowe. W Westfalii osobiste ambicje zawodników złożone są na ołtarzu gry zespołowej, nikt nie patrzy na partnerów z wyższością. Co rok z Dortmundu wypuszczane bywają tylko jednostki (Nuri Sahin, Shinji Kagawa), bez uszczerbku na jakości zespołu. Ścisła selekcja, ocierająca się wręcz o skąpstwo, towarzyszy również procesowi jego wzmacniania (Reus, Schieber).
Ubiegłoroczni debiutanci w Lidze Mistrzów drugi raz z rzędu trafili do grupy śmierci. Inauguracyjny mecz z Realem był równie doskonałą reklamą rozgrywek, co marnotrawstwem własnego wysiłku, bo nie jest przesadą stwierdzenie, że każdy zdobyty punkt (a więc odebrany rywalowi) jest w tak bogatej konstelacji na wagę złota. Dziś każdy inny wynik niż zwycięstwo oznacza dla gospodarzy (niepokonani w europejskich pucharach na własnym obiekcie od 15 spotkań) dramatyczne utrudnienie sobie życia w najbliższych miesiącach. Tym bardziej, że sporo pracy czeka ich w Premier League. Są wprawdzie jedyną drużyną oprócz liderującej Chelsea bez porażki, ale nie mieszczą się na podium. Na męża opatrznościowego wyrasta wchodzący zwykle z ławki Edin Dżeko, specjalista od goli w sytuacjach ekstremalnych.
Wielu obserwatorów podkreśla, że szybko dorastająca młodzież z Dortmundu dopiero zbiera doświadczenie na arenie międzynarodowej. Po raz pierwszy serio rywalizując na dwóch frontach łatwo się wykrwawić, o czym w ubiegłym roku przekonał się o wiele bardziej obyty w tej materii Bayern.
Zwycięstwo z Ajaksem w pierwszej serii spotkań przyszło w mękach, które odrodziły wspomnienia sprzed roku. Piłkarze Jürgena Kloppa zajęli ostatnie miejsce w grupie, za Arsenalem, Olympiakosem Pireus i Olympique Marsylią. Z przeciwnikiem tej klasy co Manchester City i Real Madryt dortmundczycy mierzą się zaledwie trzy, cztery razy w roku.
Polskie trio miało udział przy 80 proc. bramek mistrzów Niemiec w tym sezonie. Latem głośno było o możliwej przeprowadzce Roberta Lewandowskiego na Wyspy Brytyjskie, ale strategia Borussii nie uwzględniała pozbycia się najbardziej bramkostrzelnego zawodnika. Dziś napastnik reprezentacji Polski przekona się na własnej skórze o jakości angielskiej piłki - naprzeciw niego stanie najlepszy piłkarz Premier League ubiegłego sezonu Vincent Kompany.
Manchester City - Borussia Dortmund, godz. 20:45, transmisja w TVP1 i TVP1 HD
MECZ Z PERSPEKTYWY PSA. Wizyta psów z Fundacji Labrador
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
