„Marlon Brando. Piękna bestia” - biografia Francois Forestiera

O książce
„Marlon Brando. Piękna bestia.” - to biografia, której nie można zaliczyć do „typowych”. Autor książki nie odtwarza życia aktora w „klasyczny” sposób. Pomija wiele ważnych faktów, skupia się jedynie na tych, które dotyczą ciemnej strony osobowości gwiazdora. Biografia napisana została pod jedną tezę: Brando to bestia… piękna bestia.

O ile z tym pierwszym określeniem muszę się zgodzić, autor książki przedstawił tak wiele faktów, stawiających Brando w niekorzystnym świetle, że trudno byłoby wybronić go od określenia: potwór, o tyle zachwytu nad jego urodą już w pełni nie podzielam… Aktor to bez wątpienia mężczyzna przystojny, o ciekawej powierzchowności. Przynajmniej w pierwszej fazie swojego życia nie demonizowałabym jednak jego urody. Niestety, jestem w mniejszości.

Według biografa, Brando: „pozostanie przez całe życie seryjnym kochankiem”, ponieważ „(…) najlepiej mu wychodzi podobanie się innym – kobietom, mężczyznom, nawet zwierzętom”. Zdobywca Oskara był biseksualny, do czego przyznał się w 1976 roku.

Dzieciństwo

Brando urodził się w patologicznej rodzinie, gdzie dominował alkoholizm matki i przemoc ze strony ojca. W tej rodzinie zdradzał zarówno Marlon - senior, jak i jego żona - Dodie. Matka romansowała również z kolegami syna, co akurat aktorowi nie przeszkadzało.

W książce Forestier sugeruje nawet kazirodcze relacje pomiędzy matką i synem. Jednoznacznych dowodów jednak nie podaje, bo jak je zdobyć? Dlaczego w takim razie dziennikarz o tym wspomina? Myślę, że gdyby książka ukazała się za życia gwiazdora, to pozew sądowy przeciwko autorowi byłby więcej niż pewny.

Aktor

Książka to lista podbojów erotycznych aktora, dla których tłem są jego występy w poszczególnych sztukach teatralnych i filmach. Dokładnie w takiej kolejności. Autor stara się w miarę chronologicznie odtworzyć artystyczne wydarzenia z udziałem gwiazdora, czasami można jednak odnieść wrażenie, że sprawy łóżkowe bardziej go interesują niż gra aktorska bohatera biografii.

Z drugiej strony Brando aktor przychodził na plan filmowy nieprzygotowany, zapominał tekstu (czasami w ogóle go nie znał) miał fatalną dykcję, (często z różnych powodów po prostu bełkotał) starał się narzucić swoją wizję filmu twórcom. Reżyserzy raczej miło nie wspominają pracy z rozkapryszonym gwiazdorem.

Poza tym Marlon Brando był mistrzem w wykorzystywaniu oryginalnych technik gry aktorskiej. Najlepszym przykładem może być film: „Viva Zapata!”, w którym główna postać odtwarzana przez gwiazdora, w jednej ze scen, jest pijana. Zdobywca Oskara, żeby wypaść w przekonywujący sposób, sam wypił butelkę wódki. Jaki osiągnął efekt?...

W tej sytuacji aż trudno uwierzyć, że Marlon Brando w tak doskonały sposób zagrał role w takich kultowych filmach jak: „Tramwaj zwany pożądaniem”, „Ojciec Chrzestny” czy „Ostatnie tango w Paryżu”.

W podobny sposób zachowywał się na deskach teatru. Przy czym tam dochodziło do takich ekscesów, że… proponuję sięgnąć po książkę i przeczytać samemu. Zaskoczenie gwarantowane.

Kochanek

Jeżeli kogoś interesują opisy sytuacji i okoliczności, w których aktor miał intymne kontakty z takimi gwiazdami jak: Ava Gardner, Marylin Monroe, Vivien Leigh, Stella Adler, Eartha Kitt, Rita Moreno, Jerri Gray... a także Willy Cox, Christian Marquand, bracia Mille, to powinien po książkę sięgnąć. Pamiętając, że Brando sypiał nie tylko z wielkimi tego świata, lista anonimowych osób, które przeszły przez jego łózko jest bardzo, bardzo długa.

Aktor w fatalny sposób potraktował wiele zakochanych w nim kobiet. Kilka z nich po odtrąceniu przez gwiazdora, uzależniło się od narkotyków i alkoholu. Czy którąś ze swoich erotycznych zdobyczy obdarzył jakimś szczególnym uczuciem i jak nazwiemy ten rodzaj emocji? Warto sięgnąć po książkę, żeby uzyskać odpowiedz na to pytanie.

Skomplikowana osobowość
Aktor to klasyczny przykład egoisty i egocentryka, który do perfekcji opanował manipulowane ludźmi. Traktował wiele osób w instrumentalny sposób. Publiczność chyba nie zdawała sobie z tego sprawy, ponieważ uwielbienie dla aktora było ogromne. A przecież Brando całe życie powtarzał, że nienawidzi swojego zawodu. Gardził nim. W drugiej fazie życia na pewno występował w filmach tylko z powodów finansowych. Stąd zapewne tak dużo nieudanych ról.

Francois Forestier dosyć powierzchownie potraktował życie rodzinne aktora, które było wyjątkowo skomplikowane. O tyle jest to zrozumiałe, że nawet liczba dzieci gwiazdora trudna jest do ustalenia. Opinia publiczna najwięcej faktów zna z życia dwójki latorośli zdobywcy Oskara: Christiana , który zabił przyjaciela swojej siostry, oraz Cheyenne, która powiesiła się w wieku 24 lat.

Na starość aktor z powodu otyłości miał kłopoty z poruszaniem się, osamotniony, uzależniony od alkoholu i jedzenia, spędzał dnie u boku gosposi. W mojej ocenie, Marlon Brando przegrał swoje życie osobiste i zawodowe, „rozmieniając je na drobne”.

Zamiast zakończenia

Biografię na pewno należy zaliczyć do oryginalnych. Autor postawił na początku książki tezę, że Marlon Brando to piękna bestia, w mojej ocenie, udało się tego dowieść ponad wszelką wątpliwość. Książkę „lekko” się czyta, zawiera ona wiele ciekawostek i anegdot dotyczących aktora i jego znajomych.

Biografię polecam głownie wielbicielom Marlona Brando – aktora. Chociaż jeżeli kogoś interesują mroczne i skomplikowane zawiłości natury ludzkiej, to lekturę powinien również przeczytać.

O autorze biografii:

Francois Forestier jest dziennikarzem polskiego pochodzenia, który współpracuje z „Nouvel Observateur”. Jest także autorem kilku powieści oraz biografii. W Polsce, na rynku wydawniczym ukazały się dwie jego prace: „Arystoteles Onassis. Człowiek, który chciał mieć wszystko” oraz „Marilyn i JFK”.