Ciało jest bardzo mądre. Czuje i odbiera bodźce z otaczającego świata.
Uwalnianie od niemocy ludzi, którzy zmagają się z wyniszczającymi chorobami grozi pewnym dyskomfortem, ale radość po przejściu takiej drogi jest ogromna.
Podczas ostatniej modlitwy usłyszałam słowa: "Idź tą drogą".
Jeszcze nigdy nie byłem taki poobijany, ale szczęśliwy. Bo ja to wiesz nieszczęśliwy jestem ...?
Zażartował Pan Jezus. My często lubimy sobie żartować.
Wtedy układ nerwowy regeneruje swoje właściwości lecznicze.
Pan dotyka i dba o nasze umysły i ciała.
I choć czasem musimy przejść przez ciężki czas, to zawsze po takim szlaku czujemy się jak nowonarodzeni do życia.
Wszystkimi zmysłami odczuwamy jego smaki i zapachy.
Radość z samego faktu, że żyjemy jest podwojona.
Jeżeli cierpisz oddaj wszystko w Jego Najświętsze rany i serce.
Matka Boska obmyje Cię z grzechu swoimi łzami.
I nie bój się wielkich słów.
Dawaj świadectwo istnienia jak najczęściej.
Jeżeli cierpisz poszukaj kogoś kto jest w gorszej sytuacji od Ciebie i spróbuj mu pomóc.
Nigdy nie będziesz żałował, że próbowałeś.
Przechodząc przez bramy modlitwy doświadczamy różnych stanów.
Ale na końcu uczymy się jak spojrzeć na nasze życie z większym dystansem i pojęciem twórczym.
Zauważyłam, że moje słowa docierają głębiej niż przypuszczałam, ba nawet potrafią leczyć i powoływać do nawracania.
Zdarza się tak, że kiedy cierpisz wydaje ci się, że więcej już nie udźwigniesz.
I wtedy pojawia się anioł, który klepie cię po plecach i mówi, weź nie przesadzaj.