Za kilka dni przypada 77 rocznica urodzin Agnieszki Osieckiej. Poszukajmy jej piosenek, wierszy. Czy niosą nam trochę nadziei? Piosenki Agnieszki Osieckiej rozbrzmiewają w Warszawie na przełomie września i października. W zakończonej kolejnej już, szesnastej edycji Konkursu i Festiwalu "Pamiętajmy o Osieckiej", zwyciężył wykonawca piosenki "Zielono mi". Pomyślałam: dobrze, że ludziom chce się śpiewać o zieleni, pozwalają sobie na odrobinę pasji, piękna, poetyckiej beztroski.

Oczywiście, istnieje pewne ryzyko poezji. Podejmowane jest przez każdego, kto zabiera się za pisanie wierszy. To „narażenie" na interpretacje. Ktoś doda zbyt wiele, ktoś inny nie zauważy głównego przesłania, inny dostrzeże coś, czego nie ma... albo tylko pozornie nie ma. W przypadku wierszy, trudno powiedzieć bez wahania, że moja interpretacja jest lepsza od Twojej. Wydaje się nawet, że właśnie o to chodzi!

Różnice, wielość myśli i skojarzeń, to niezwykle twórcze zjawisko. Poza tym, potrzeba czasem, by drugi człowiek podsunął skojarzenie. Dobrą myśl w odpowiednim momencie. Może to będzie kilka słów w wierszu, fragment artykułu w gazecie, cytat z powieści. Liczy się podpowiedź. Ona nie przyspieszy czasu, nie da gotowego rozwiązania, ani nie załatwi urlopu od pogardy. Tak zwyczajnie - pomoże spojrzeć na coś (na kogoś) z innej perspektywy.

A więcej o nadziei w odcieniu zieleni w tekście na stronie Polskiego Radia Rzeszów: blog http://www.radio.rzeszow.pl/aktualnoci/blog/item/28232-odcienie-zieleni" rel="external">"Czas między-ludzki".