Polimaty możecie znać z Internetu, youtuba. Jeśli się Wam podobają - sięgniecie po tę książkę. Jakie odczucia ma jednak ktoś, kto o ich istnieniu nie słyszał zanim nie pojawiła się w księgarniach papierowa wersja Radka Kotarskiego? Po pierwsze oceniać i opisywać mogę tylko publikację tradycyjną. Nie mam zbyt wielkiej wiedzy o kanale Youtube'owym. A książka? Można ją określić jako zbiór krótkich (w sam raz - około czterostronicowych) felietonów paranaukowych. Z różnych dziedzin.

Jest tu historia, medycyna, biologia. Język jest przystępny i żartobliwy. W książce znajdziemy również wiele (po kilka-kilkanaście na dany przypadek) przypisów do bardziej lub mniej naukowych tekstów, które są poparciem tez wysnuwanych przez autora. Nie zanudza nas jednak tzw. naukowy bełkot.

Co do wyboru tematyki - zależy od człowieka. Ale znajdują się mity, które są tak oczywiste (dla mnie przynajmniej), że aż nie chce się ich czytać, są też takie, które obalają wiedzę dostarczaną przez szkolne podręczniki (np. mapa smaków na języku). Wszystkich mitów jest pięćdziesiąt i pogrupowane zostały w sześć kategorii.

Same wrażenia z lektury są pozytywne. Można spojrzeć na niektóre życiowe oczywistości pod innym kątem, zrozumieć zagwozdki naukowe i poszerzyć swoją wiedzę. Nieznacznie jednak, bo każdy medal ma dwie strony: przystępność i okrojone rozmiary wywodów są plusem, ale zarazem w wypadku niektórych problemów pojawia się niedosyt. Jeśli jakiś mit nas zainteresuje, może pojawić się chęć dogłębniejszego rozeznania tematu. Tutaj nie ma na niego miejsca.

Ma być szybko, zabawnie i trafić do jak największego grona odbiorców - to się niewątpliwie Radkowi Kotarskiemu udało. Pozycja idealnie nadaje się na prezent, zwłaszcza dla młodego odbiorcy, który przy odrobinie szczęścia będzie miał okazję zagiąć nauczyciela.

Motto całości może być tylko jedno: Nie wierz, we wszystko co usłyszysz!