Żyjemy obok siebie, obserwujemy te same zjawiska. Na szczęście nie myślimy o nich w ten sam sposób. To urok różnorodności. Czy chce nam się czasem życzliwie spojrzeć na cudzy, prywatny kawałek rzeczywistości? To, jak postrzegamy świat i drugiego człowieka, bywa jednocześnie punktem zapalnym i początkiem konfliktów, ale i wspaniałą inspiracją. Np. gdyby nie swoista "inność" artystów, twórców, dziedzina sztuk pięknych pewnie byłaby bardziej uboga.

Niby widzimy to samo i w ten sam sposób. Wystarczy jednak zacząć rozmawiać o tym, w czym się przed chwilą uczestniczyło. Nagle okazuje się, że to, co dla mnie niezwykłe, dla Ciebie jest powszednie. To, co dla mnie zwyczajne, dla Ciebie było / jest wyjątkowe. Co wynika z takich rozbieżności? Czy dzięki nim, mamy szansę dowiedzieć się czegoś nowego o sobie i innych? Myślę, że tak.

Pamiętacie układanki obrazkowe z czasów dzieciństwa? Na potrzeby tekstu, określmy je jako pojedyncze sceny z naszego życia, które – jeśli wystarczy cierpliwości i czasu – mogą utworzyć niepowtarzalny obraz. Zapraszam do wspólnej refleksji, także podczas lektury i słuchania http://www.radio.rzeszow.pl/index.php?option=com_k2&view=item&id=27791:uk%C5%82adanka-obrazkowa&Itemid=186" rel="external">tekstu "Układanka obrazkowa" na stronie internetowej http://www.radio.rzeszow.pl/index.php?option=com_k2&view=itemlist&task=user&id=91%3Aalicjakar%C5%82owska&Itemid=186" rel="external">Polskiego Radia Rzeszów.