Mistrz Jerzy Stuhr w teatrze Groteska

Fanklub tego aktora napęczniał już - jak to określiła prowadząca z nim spotkanie Maria Malatyńska - do fan-republiki. Dlatego organizatorzy imprezy reglamentowali widownię wpuszczając na salę okazicieli pobranych wcześniej wejściówek.
Jesienią tego roku pojawi się na ekranach reżyserowany przez Jerzego Stuhra film "Obywatel", który opowiada historię jego pokolenia 60 +. W swoim sześćdziesięcioletnim z nawiązką życiu Jerzy Stuhr dokonał wiele. W teatrze grał 170 ról, w filmie -80. Ponadto reżyseruje, pisze scenariusze i wykłada.

Rozległa aktywność dodawała mu też barwnych scenariuszy pisanych przez życie. Choćby przywołane zdarzenie z 2003 roku. Jerzy Stuhr, teatralny Belzebub gościł na obiedzie w Watykanie u Jana Pawła II. PWST w Krakowie, której wtedy Stuhr był rektorem, wydała listy jakie pisali do siebie ks. Karol Wojtyła i Mieczysław Kotlarczyk, dyrektor Teatru Rapsodycznego. W tymże teatrze występował onegdaj na scenie ks. Karol Wojtyła.
- Widziałem pana na przedstawieniu "Dziadów" Swinarskiego- wspominał papież podczas obiadu.
- Akurat w tym miejscu nie ma się czym chwalić. Przydzielono mi wtedy rolę Belzebuba - tłumaczył się Jerzy Stuhr.
- Roli nikt sobie nie wybiera - spuentował papież i wskazał palcem na siebie.

Jakie determinanty, oprócz genów, kształtowały osobowość artystyczną Jerzego Stuhra?
Aktor twierdzi, że my, mieszkańcy Europy Środkowej mamy szczególny wyróżnik kulturowy nie istniejący na zachodzie, wschodzie, południu i północy naszego kontynentu. Przestrzeń mentalną Środkowo-europejczyka w pokaźnej części wypełnia strach Kafki i kretynizm wojaka Szwejka. Nie tylko bogata tradycja związku rodziny Stuhra z Krakowem, ale także pochodzenie przodków z dolnej Austrii określają jego środkowo-europejskość.

W dzieciństwie Jerzy Stuhr rozmiłował się w książkach. Zaczęło się od "Winnetou" , "Trzech muszkieterów" i Amicisa, a potem "Lalka", jedna z najwspanialszych według niego powieści, Tomasz Mann, do którego ciągle powraca, "Przygody dobrego wojaka Szwejka", Conrad ,Kafka. A kiedy jego tato zadysponował, że ma ukończyć studia na UJ, wybrał polonistykę. Pośród autorytetów, które wtedy na UJ kształtowały kulturę słowa, Jerzy Stuhr z uznaniem i wdzięcznością wspomina profesorów: Dłuską, Wykę i Ulewicza. Jerzy Stuhr ukończył też szkołę teatralną. W szkole, a potem już w teatrze mógł podziwiać niewątpliwe mistrzostwo Jarockiego, Swinarskiego i Wajdy.

Wyjątkowe miejsce w karierze artystycznej Jerzego Stuhra miała jego współpraca z Andrzejem Kieślowskim. On ukształtował moje życie- powiada aktor. -Był mi drogowskazem i prawdziwym przyjacielem.

Jerzy Stuhr wciąż jakby poszukuje ujścia, rozładowania potrzeby powiedzenia prawdy o człowieku. Samo aktorstwo mu nie wystarcza, wyznaje, że bardziej realizuje się jako reżyser, a najchętniej pisałby książki, toteż czasem nachodzą go wątpliwości, czy nie minął się z powołaniem.

Dać widzowi nadzieję, ale nie pouczać, to główny cel sztuki według Jerzego Stuhra.

Tematy opowieści zawartych w formule Witkacego "Kto? Po co?" można mnożyć w nieskończoność. Trudniej odpowiedzieć "Jak?", bo to pytanie o formę.
A na czym polega aktorstwo? Jerzy Stuhr definiuje to krótko: Zapamiętać stany nerwowe i umieć je odtworzyć. I znowu nasuwa się pytanie "Jak?"

Sposoby przetwarzania tematu to kwestia stylu. Artystycznie Jerzy Stuhr spełnia się w stylu mistrzowskim.