Muzyka z Francji

Mylene Farmer, Lara Fabian, Patricia Kaas – gwiazdy francuskiej piosenki, dzięki którym się wzruszam, przeżywam rozkoszne dla uszu chwile. Co ma w sobie francuska piosenka, że my Polacy tak uwielbiamy jej słuchać? Nie wiem. Cieszy jednak fakt, że popularność nie umarła wraz z Piath czy Brellem.
Tam podobnie jak w Polsce, powstają programy typu Idol i to z nich wyłaniane są przyszłe gwiazdy piosenki.

Dla mnie nowa fala zaczęła się od występu Natashy St-Pier na festiwalu Eurowizji. Wtedy nikomu nie znana w Europie artystka przepięknie zaśpiewała utwór "Je n'ai que mon ame" (Mam tylko swoją duszę) zajmując czwarte miejsce na tym konkursie. Wówczas błyskawicznie została gwiazdą nie tylko we Francji, ale także w Polsce. Jej płyty sprzedawały się jak świeże bułeczki, a na liście "30 ton", mam wrażenie, ustanowiła rekord pierwszego miejsca wszech czasów. Natasha od czasu tego sukcesu wydała kolejne dwie płyty, jednak nie udało się jej jeszcze zająć najważniejszego miejsca na francuskiej scenie muzycznej.

Kolejną gwiazdą, która mnie oczarowała jest Sandrine Francois, bardzo zdolna piosenkarka nagrała dotychczas jedną płytę i słuch o niej dosłownie zaginął. Dla zainteresowanych polecam to wydawnictwo. Naprawdę warto.

Oprócz śpiewających kobiet rynek francuski proponuje nam także śpiewających panów. Weteranem w tym muzycznym towarzystwie jest Patrick Fiori. Artysta niestety jest niedoceniany w Polsce. Jego najnowsza płyta nawet nie jest zapowiadana jako premiera w polskich sklepach, całą jego sławę przejął musicalowy kolega – Garou.

Z nim właśnie i z młodą piosenkarką Heleną Segarą Patric występował w musicalu "Dzwonnik z Noterdam". Podobnie jak Natasha on również reprezentował Francję na konkursie Eurowizji, także
zajął czwarte miejsce w 1993 roku. Od tego czasu Patrick nagrał siedem płyt i odniósł absolutny sukces na rynku francuskim. Jego piosenki to zazwyczaj pop-rockowe ballady, które jednak nie łatwo wpadają w ucho.
Piosenki te niosą za sobą masę dźwięków i słów, w które warto się zanurzyć.

Młodym odpowiednikiem Patricka jest Steeve Estatof , laureat drugiej edycji francuskiego "Idola".
Artysta wydał w zeszłym roku fantastyczną płytę ”Le poison idéal", z której pochodzą nowe przeboje francuskich list przebojów. Jego mocne rockowe brzmienie daleko odbiega od typowych francuskich ballad, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Pierwszym laureatem francuskiego "Idola" został dziś 22-letni Jonatan Cerrada. On również, jak i jego poprzednicy, reprezentował Francję na konkursie Eurowizji w 2004 roku, niestety bez sukcesu. Jego pierwsza płyta to po prostu - "Jonatan" odniosła spektakularny sukces we Francji.
Aktualnie Jonatan występuje w musicalu grając Artura Rembrandta.

Podczas mojego pobytu w Brukseli zakupiłem najnowszy krążek artysty. Niestety jest to już powielenie świeżości, którą artysta oczarował mnie poprzednio. Jonatan także zmienił swój image, zamienił biały garnitur na czarne stroje, zapuścił włosy i wydoroślał. Niestety ta dorosłość nie jest już tak atrakcyjna. Jednak dobrze się słucha jego nowych propozycji, lecz po prostu nie porywają.

Jeśli już jesteśmy przy zakupach w Brukselii, to podczas pobytu tam na topie był nijaki George Marshall. Młody chłopak niestety nie miał szczęścia w życiu. Nagrał zaledwie jeden album zanim zmarł. Wydawnictwo koncertowe osiągnęło status wielokrotnej złotej płyty, a jego album wspomnieniowy jest aktualnie na pierwszych miejscach list przebojów.

Na listach przebojów w francuskich rozgłośniach trudno dzisiaj szukać piosenek Mylene Farmer czy Garou. W jednym miejscu znalazłem Larę Fabian. Dzisiaj prym wiodą młodzi wykonawcy jak Christophe Willem – zwycięzca przedostatniej edycji "Idola". Artysta urodzony w 1983 roku pokonał swoim wrodzonym wdziękiem i nietypowym repertuarem rubensowskich kształtów murzynkę - Dominique Michalon. Dominika nagrała dotychczas jedną płytę z coverami "Calling you". Podczas słuchania jej interpretacji włos na głowie się jeży, a w oczach stają łzy. Przepięknie.

Niestety u nas w Polsce zwycięzcy programu typu "Idol" (Brzezińska , Janosz, Korzonek) nie mają tyle szczęścia co laureaci francuskich konkursów. Tam każdy z uczestników "Star Academy" do dziś wydał co najmniej jedną płytę. Płytę, która odnosi sukces, a wykonawca zostaje niekwestionowaną gwiazdą na tamtejszym rynku. Niestety tylko tam. Choć niektórzy mają więcej szczęścia.

Dwa lata temu na festiwalu w Sopocie gościliśmy Anggun, a w zeszłym wystąpił mój aktualny numer jeden francuskiej piosenki – Thierry Amiel. Thierry Amiel wydał do dziś dwie płyty. W konkursie "Idol" w 2003 zajął on drugie miejsce ustępując tylko Jonatanowi Cerradzie, o którym pisałem wcześniej.

Można by tak bardzo długo wymieniać... Nowych fantastycznych twarzy na rynku francuskojęzycznym jest bardzo dużo. Ewenementem jest nasz Michal Kwiatkowski, który właśnie wydał drugą płytę. Skoro nie możemy podbijać Ameryki ten młody chłopak z Gorzowa Wielkopolskiego pokazuje na co stać polaków w Europie. Śpiewał m.in. z Eltonem Johnem, Rickym Martinem. W popularnym konkursie "Star Academy" zajął drugie miejsce.

Refleksje te były by niepełne, gdybym nie wspomniał o Helenie Segarze, której utwór "Father" - najpiękniejszy z najnowszej płyty rządzi na listach przebojów. Tę piosenkarkę poznałem całkiem niedawno, choć śpiewa już od 1996 roku. Występowała wspólnie z Garou w musicalu "Dzwonnik z Noter-Dame". Śpiewała z Patricią Kaas, Mylene Farmer, Laurą Paussini. Jest ona jedną z czołowych gwiazd muzyki francuskojęzycznej.

Tego samego życzę Mansowi Zelmerlowowi.
,ale to już inna bajka , bo on.... jest ze Szwecji.