Na wariackich papierach. Nie dla idiotów

Pomyślałam o tych dwóch wariantach jednego (na pozór) zdania, bo ostatnie dni przyniosły obrzydliwe, napastliwe i mściwe komentarze na temat „stalinowskich” wierszy (o których zresztą mówiła, iż się ich wstydzi), popełnionych w latach młodości, przez wielbioną w kręgach literackich całego świata nieboszczkę Szymborską. Komentarze owe, obficie i prześcigając się w obelżywościach wypisują w tak zwanych „dyskusjach” osobnicy, jak zwykle, bezimienni, których należałoby zapytać:

- Co ty,opluwaczu bez twarzy robiłeś w tamtych czasach?
- Co robili twoi starzy, jeśli sam pamięcią nie sięgasz?
- Skończyłeś darmowe studia, czy kurs dla przedwojennych analfabetów?
- Czym zasłynął Konieczny lub Dunikowski i dlaczego na nich nie plujesz?

Bo nikt ci jeszcze nie podpowiedział, że powinieneś pseudo-patriotycznie -idiotycznie wydzierać mordę na setki innych ludzi o dokonaniach, jakich nie będzie ci dane osiągnąć, choćbyś się jeszcze trzy razy w wolnej Polsce urodził.

Ostateczny wniosek - Szymborska pisała nie dla idiotów i nawet wiersze „stalinowskie” mają w sobie sznyt i mistrzostwo poetki nieprzeciętnej.
I za tę całą nieprzeciętność świat nie-idiotów wielbi naszą Wielką Zmarłą.

Jeśli chodzi o drugi wariant hasła, czyli protest „Nie!
dla idiotów” - to zastanawiam się, czy wobec zapowiedzianych przez Ministerstwo Ewidentnego Nieuctwa (MEN) zmian programowych, wyjdzie na ulice w uszankach i błazeńskich maskach młodzież, niosąc transparenty protestacyjne z hasłem „my się chcemy hu…u śmiać, a ze łzami k…mać”! Albowiem z wpisu (jak zwykle, znakomitego) pani Marty pod tekstem
T.Kowalskiego, wynika, że młodzież powinna zaprotestować stanowczo przeciw łamaniu praw człowieka i elementom chemii wprowadzanej tylnymi drzwiami do nauki o śmiechu i płaczu. Wszak skład chemiczny łez jest absolutnym pogwałceniem czystego humanizmu osób, które w przyszłości będą się wyłącznie śmiać ze wszystkiego; z tych, co się uczą przedmiotów ścisłych, a przede wszystkim z własnej głupoty, kiedy im przyjdzie podsumować kalorie w ramach dążenia do anoreksji.

Oczywiście będą i tacy, którzy np. matematykę będą sobie cenić bardziej, czego dowodem jest działający jeszcze przed reformą małolat, który z kolegą spisał regularną umowę biznesową, na podstawie której humanista był zobowiązany regularnie wypłacać matematykowi 2 złote polskie codziennie w ciągu całego roku szkolnego. Cytuję: W razie gdyby ten zapomniał o haraczu, groziła mu - zgodnie z umową - "darmowa tuba w ryj". Był to zapewne warunek zapisany - jak w każdej umowie finansowej - drobnym drukiem na dole, co nie zmienia faktu, że matematyk potrzebował 200 złotych i potrafił to precyzyjnie obliczyć na podstawie założonego dochodu dziennego.

Rozmyślając nad kolejnymi stringami, (nie mylić z elegancką nazwą majtek, czyli reformami), jakie na młodzież nałoży Ministerstwo Ewidentnego Nieuctwa dochodzę do wniosku, że byłam (ach jakże!) osobą naiwną wyjaśniając lata temu pewnej miłej ekspedientce w Detroit, że Polska to nie jest „jakieś miasto na Syberii”. Ja nie byłam w stanie wyjaśnić, ona - zrozumieć, ale rozeszłyśmy się w radosnej zgodzie i niezłomnym przekonaniu, że każda z nas dyskutowała z idiotką.

Jednakże pociechą niemałą w tym całym zamieszaniu i reformowaniu jest fakt, że od czasu do czasu rodzi się jakiś geniusz i ten, na hasło „ojczyzna w potrzebie”, zakrzyknie jak Napoleon pod piramidami: „uczeni i osły do środka”. W ten sposób jakoś przetrwamy - uczeni spiszą i policzą wszystko skrupulatnie, a osły przetransportują zdobycze polskiego szkolnictwa w bezpieczne miejsce.