Nie na Marsie a na Księżycu najpierw zamieszkają ludzie

Przed laty panowała w nauce teoria o bliskości związku Księżyca z Ziemią. Wiązano to przede wszystkim z kształtem naszego satelity, który w przybliżeniu odpowiada brakującym ogniwom w kształtach, części kontynentu Ameryki. W momentach formowania się skorupy ziemskiej, przed kilkoma miliardami lat, kiedy w jej wnętrzu panowały ogromnie wysokie temperatury wrzenia lawy i pod wpływem piekielnego ciśnienia gazów, wystrzeliwały w przestrzeń, wielkie kamienie a nawet skały. Któregoś razu "armaty" z głębi Ziemi wyrzuciły w kosmos część amerykańskiej struktury kontynentalnej. Tak powstał Księżyc.

To, oczywiście mój subiektywny, mocno uproszczony zarys teorii naukowej, sprzed wielu lat, dotyczącej historii narodzin Księżyca. Potem okazało się, w toku kolejnych żmudnych badań, że skały Srebrnego Globu mają wiele wspólnego w swoim składzie i zawartości związków w minerałach, ze skałami ziemskimi. Potwierdziły to w pewnej mierze, pobrane na Księżycu przez Amerykanów i dostarczone naukowcom NASA, próbki tamtejszych skał.

Zobacz zdjęcie - (nasa.gov) -sfora.pl.

Teraz wiemy dużo więcej o Księżycu – o jego budowie, powierzchni, strukturze, genezie itp. Wiemy też m.in. o tym, że ma nie tylko skały, ale i wodę, a ta pochodzi z meteorytów. Mówi się również, niemal jako pewnik, iż meteoryty miały ją przynieść na naszą Ziemię - sfora.pl/Nasza-woda-na-Ksiezycu.

Tak przynajmniej twierdzą, w głębokim przekonaniu, naukowcy z Brown University (Uniwersytet Browna), Case Western Reserve University i Carnegie Institution. Uniwersytet Browna, założony w 1764 roku, jest trzecią najstarszą uczelnią w Nowej Anglii i siódmą najstarszą w USA. Carnegie Institution for Science jest poważną organizacją społeczną w Ameryce wspierającą badania naukowe.

Amerykańscy uczeni dokładnie zbadali proporcje "izotopów wodoru w wodzie, w próbkach meteorytów - chondrytów węglistych", a także w próbkach skał księżycowych zebranych na miejscu i przywiezionych na Ziemię, przez amerykańskie misje, Apollo 15 i 17.

Chondryty węgliste, według profesorów amerykańskich, były wspólnym źródłem wody dla Ziemi i Księżyca. Zdaniem Erika Hauri’ego z Carnegie Institution, najprostszym wyjaśnieniem jest to, że woda była już obecna na "proto-Ziemi w czasie wielkiego zderzenia". Według portalu earthsky.org, część tej wody przetrwała katastrofę "wielkiego zderzenia", i to właśnie ona znajduje się teraz na Księżycu. Nie wiadomo jednak, a to wyjątkowo trudne w naukowym dowodzeniu, w jaki sposób woda przetrwała kataklizm.

Najnowsze odkrycie w dziedzinie badania kosmosu, stawia w nowym jakościowo świetle, teorię o procesie powstania Księżyca. Według niej, nasz naturalny satelita powstał w wyniku gigantycznego zderzeniu obiektu wielkości Marsa, z Ziemią i wyrzuceniu w przestrzeń kosmiczną, części materii. Ta brakująca część materii to właśnie Księżyc. Wszystko miało się dziać 4,5 mld lat temu. Woda na Ziemi i Księżycu jest więc w składzie taka sama. Więcej na ten temat można przeczytać pod adresami: latimes.com i earthsky.org.

Skoro Księżyc to nasz brat, czy raczej może syn – nie ma innego wyjścia: musimy się do niego, którego dnia wybrać, całą rodziną Ziemian, w naukowe odwiedziny. Właśnie z całą powagą wybierają się tam Amerykanie, Rosjanie, Chińczycy i Japończycy. Nawet Hindusi całkiem serio o tym marzą. Jest podobno po co jechać na Srebrny Glob, bowiem zanim pokonamy trudy zagadek kosmicznej podróży w jedną stronę na Marsa, powinniśmy wpierw zdobyć doświadczenia na przykładzie naszego bliskiego sąsiada – Księżyca.

Zobacz zdjęcia GALERIA - (ESA/Fosters and Partners) -Tak zasiedlimy Księżyc.

Angielscy naukowcy architekci, z uznanej pracowni architektonicznej Fosters and Partners, wspólnie z ekspertami z Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), opracowali projekt budynków o charakterze baz mieszkalnych na Księżycu, które mogą być budowane na miejscu, przy pomocy ziemskich drukarek 3D, z wykorzystaniem miejscowych kosmicznych skał. ESA zaprezentowała już pełną wizualizację niezwykłych konstrukcji księżycowych. Na zdjęciu w artykule - ratusz w Londynie wybudowany w 2002 roku - według projektu angielskiej firmy architektonicznej Foster and Partners (Wikipedia).

O szczegółach istoty budowy, rozmiarach i rewelacyjnym z punktu widzenia technicznego, funkcjonowaniu drukarki 3D, można przeczytać szerzej w artykule, pod tytułem:

.To właśnie ta drukarka 3D, wniosła nieocenioną pomoc polskim lekarzom z Centrum Onkologii w Gliwicach, przy rekonstrukcji i udanym, o historycznym znaczeniu w kraju i na świecie, przeszczepie twarzy 33-letniego pacjenta, którą w znacznej części w czasie pracy, obcięła maszyna.

Stanisław Cybruch