Objazdowe Kino w Nowym Dworze Mazowieckim

W !955 roku - nastał początek zakładania Instalacji Elektrycznej w Janówku Pierwszym gdyż wcześniej zamieszkała w nim ludność używała do oświetlania izb lamp naftowych tak też było w całej okolicy Powiatu Legionowskiego gdy przy kościele Nowodworskim pojawiły się plakaty informujące że przyjedzie Objazdowe Kino z Warszawy i będą wyświetlać Film Pt " Świat się Śmieje " prod. ZSRR , to Mama Natalii jako 18 latka zakręciła świeżo umyte czarne włosy na plastikowe lokówki by mieć cud fryzurę ubrała swą najlepszą kremową kreacje z kołnierzykiem typu bebe w groszki jasne a tło tonacja kawa inka tą sukienkę sama uszyła cieniutkie białe rajstopy i jedyne odświętne Pantofelki jakie miała w szafie koloru jasnobeżowego zakładane tylko w ważnych okolicznościach bo była bardzo uboga jako pół sierota bez taty zmarł 4 mc po jej urodzeniu ,wypożyczyła od Sołtysa rower - ponieważ komunikacja prawie nie było , zapominając o swych codziennych obowiązkach pojechała ile sił w pedałach rowerkiem do Nowego Dworku Mazowieckiego,gdzie na głównym rynku stał olbrzymi cyrkowy namiot z ekranem z białego płóciennego prześcieradła tłumy ciekawskich przeważnie młodych takie iż ze prawie nie było gdzie usiąść ci sprytniejsi siedzieli na drewnianych ławach prosto z kościoła lub wypożyczonych od okolicznych mieszkańców ,reszta stała a straż pożarna zadała szyku ubrała jak na bal w Pałacu Mostowskich Galowe Mundury przybył też wóz konny z ogromniastą Beczką wąż gumowy czyli tzw sikawka oczekiwała na rozwój wydarzeń w pogotowiu z p na wypadek Gdyby Projektor Filmowy się zapalił prawdziwą sensację wywołał nie film , ale Kronika Filmowa gdzie był pokazany żywy Prezydent Bolesław Bierut jak tuli się do dzieci - , a dopiero w drugiej kolejności film ,całe kino rżało śmiechem jak stado zwierząt dobrało się do zastawianego stołu , gdy mama Natalki wróciła wieczorem do domu to usłyszała podczas wielkiej awantury od swej rodzicielki że jest leniwa i nieodpowiedzialna bo zostawiła gospodarstwo bez żadnej opieki

Wspominania Polska Kronika Filmowa ze 1955 / 6 - Reportaż PT " Bal dziecięcy w Parlamencie " twórcami tego reportażu byli :

Stechan Zawarski - Dźwięk

URODZONY: 19 czerwiec 1929, Warszawa ZMARŁ: 24 lipiec 2000 w wieku 71 lat (, Polska) Kompozytor i operator dźwięku. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Wacław Kaźmierczak - Montaż
Wacław Kaźmierczak ps. Kazimierz Wacek (ur. 5 sierpnia 1905, zm. 10 kwietnia 1981) – polski montażysta i operator filmowy. Przed wojną pracował w Polskiej Agencji Telegraficznej (PAT). Podczas okupacji hitlerowskiej i powstania warszawskiego działał w Referacie Filmowym Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Był związany z laboratorium przy ul. Leszczyńskiej 6 na Powiślu. Zajął się m.in. montażem pierwszej kroniki walk powstania 1944 pt. "Przegląd nr 1"[1] (znane jako "Warszawa walczy!") wyświetlonej w kinie "Palladium" przy ul. Złotej w 13. dniu walk powstańczych. Po kapitulacji oddziałów powstańczych wyszedł z Warszawy wraz z ludnością cywilną. Współpracował przy tworzeniu filmów dokumentalnych i kronik. Pracował m.in. z Jerzym Bossakiem.

Karol Małcużyński - Teks

Karol Małcużyński (ur. 20 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 13 czerwca 1984 w Warszawie) – polski dziennikarz i publicysta, bezpartyjny poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji. Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na Procesach norymberskich. Od 1946 do 1948 był korespondentem „Robotnika” w Paryżu. Od 1949 publikował w „Trybunie Ludu”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej Polskiej Kroniki Filmowej, od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w Londynie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny Monitor. Od 1971 był również prezesem ZAiKS. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie VII i VIII kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w Sejmie nad Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie stanu wojennego przez innych posłów. W 1949 wraz z Bronisławem Wiernikiem napisał książkę Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, w której udowadniał, że kardynał József Mindszenty był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy[1]. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych. Był pierwowzorem Krzysztofa Glebowicza, bohatera powieści Ludzie w akwarium Stefana Kisielewskiego.Syn dyrektora warszawskiej giełdy, brat pianisty Witolda Małcużyńskiego. Ojciec Karola Małcużyńskiego, również dziennikarza.

Andrzej Łapicki - lektor

Andrzej Łapicki (ur. 11 listopada 1924 w Rydze, zm. 21 lipca 2012 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny, profesor i rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, poseł na Sejm X kadencji.Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, które zakończył maturą w ramach tajnego nauczania w 1942[1]. Studiował następnie w konspiracyjnym Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (m.in. u Zofii Małynicz, Marii i Edmunda Wiercińskich, Mariana Wyrzykowskiego, Jana Kreczmara). Uczestniczył w podziemnych przedstawieniach teatralnych, recytując poezję Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Tadeusza Gajcego, był aktorem Teatru Żołnierskiego Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim. Po II wojnie światowej uzyskał dyplom w Łodzi (u Aleksandra Zelwerowicza). W 1945 debiutował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (jako Kuba w Weselu Stanisława Wyspiańskiego), od 1949 był związany z teatrami warszawskimi – Współczesnym (1949–1964, 1966–1972), Dramatycznym (1964–1966, 1982–1983), Narodowym (1972–1981), Polskim (1983). W 1957 debiutował w