Ostatnia lekcja Pani Dyrektor

Wielkie pożegnanie

 
Na pogrzebie
pojawiło się około dwóch tysięcy ludzi, którzy w ten sposób chcieli podziękować
zmarłej za trud, który włożyła w ich wychowanie. Bo to właśnie głównie
absolwenci i uczniowie towarzyszyli w ostatniej drodze pani Dyrektor. W homilii
ks. Tomasz Falak – bratanek zmarłej – zwrócił uwagę, że dla pani Danuty w życiu
najważniejsze były dwa słowa – Dom i Ojczyzna. I te dwa, pozornie różne, słowa
były w całym życiu Jej bliskie bardzo ważne. XXVI LO stało się dla zmarłej
drugim domem. Tej szkole oddała całe swoje 
wielkie serce.

Drugi dom - XXVI LO

Po raz
pierwszy próg tego liceum Danuta Falak przekroczyła 1 września 1954 roku. Po
zdaniu matury, rozpoczęła studia filologiczne, by po czterech latach powrócić
znów do „swojej” szkoły jako nauczyciel języka polskiego. Od tej chwili aż do
dnia śmierci mgr Danuta Falak
związana była ze swoją
ukochaną szkołą. Wkrótce została wicedyrektorem szkoły u boku niezapomnianego
dyrektora Henryka Konarzewskiego. W trakcie swojej pracy wykazywała wspaniałe
cechy pedagogiczne i osobowościowe. Cechowała ją ogromna wrażliwość i troska o
losy każdego ucznia i pracownika szkoły oraz niezwykła pracowitość. Od 1978
roku aż do przejścia na emeryturę w 2005 roku, pełniła funkcję dyrektora
szkoły. Pod jej rządami szkoła stawała się coraz lepsza, a jej mury opuszczali
dobrze wykształceni i przygotowani do dalszego życia młodzi ludzie. Przez te 47
lat pracy Danuta Falak przygotowała ponad 10 000 maturzystów!

Nagrodzony trud

Zasługi Pani
Dyrektor zostały dostrzeżone także przez władze. Otrzymała ona m.in.
nagrody: 
Kuratora Oświaty i Wychowania
i dwukrotnie Ministra Oświaty i Wychowania. Została odznaczona Honorową Odznaką
Miasta Łodzi ,
Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Chociażby
te odznaczenia świadczą o jej niezwykłej postawie i oddaniu sprawie wychowania
dzieci i młodzieży, co stanowiło najważniejszy cel jej życia. I z wielkim
powodzeniem wypełniała go aż do ostatnich dni swego ziemskiego życia. Nawet,
gdy przeszła na zasłużoną emeryturę, nie pozostawiła XXVI LO. Służyła radą,
pomocą, interesowała się losami uczniów i pracowników, pisała monografię
szkoły. Pamiętała o ogromnej liczbie byłych uczniów i pracowników szkoły, dla
których była nie tylko Dyrektorem, ale również matką i wychowawczynią. I na
pewno taką pozostanie w ich pamięci na zawsze!

Dlaczego o tym piszę?

Piszę o tej
niezwykłej kobiecie, gdyż byłem przez 4 lata uczniem XXVI LO. 
Pamiętam Panią Dyrektor z codziennych
spotkań na szkolnym korytarzu, a szczególnie jej obecność w komisji na mojej
maturze. Niekiedy krzyczała na nas, ale teraz wiem, że takie jej postępowanie
wynikało z troski o nas. Codziennie dbała o nasze dobre wychowanie i jak
najlepszy 
start w przyszłe, samodzielne
życie. I za to Pani Dyrektor dziękuję!

Pewnie ktoś z
Was zada pytanie: „Co mnie obchodzi „jakaś tam” nauczycielka? Przecież takich
jest wiele.” Możliwe, ale ja chcę zwrócić Waszą uwagę na fakt, że w obecnym
świecie, pełnym różnego rodzaju intryg, afer, przemocy, warto na chwilę
zatrzymać się i dowiedzieć więcej o osobach, które w swoim życiu zrobiły coś
ważnego. Właśnie takich ludzi powinniśmy cenić najbardziej za ich otwartość i
oddanie innym. Taką właśnie Osobą była Pani Dyrektor Danuta Falak. Jej pogrzeb
był ostatnią lekcją, jaką dała nam na ziemi. Lekcją 
z udziałem najliczniejszej klasy. Lekcją, która każdemu z nas,
dała wiele do myślenia.