Paul Anka - niezwykły koncert w Warszawie

To był też listopad, ale 1963 rok – słynny piosenkarz Paul Anka przyjeżdża do Warszawy, miały być chyba trzy koncerty, jeden nie odbył się. Tuż przed tym koncertem artysta dowiedział się o tragicznej śmierci Johna F. Kennedy’ego i ze łzami w oczach odwołał występ, ale obiecał, że wróci do Polski.

Paul Anka urodził się w 1941 roku w Ontario w Kanadzie. Śpiewać zaczął kiedy miał 12 lat, był cudownym dzieckiem. Wcześnie zaczął także komponować i aranżować swoje utwory. W 1961 roku postanawia założyć własną wytwórnię płyt, grał w kilku filmach, między innymi w "The Longest Day". Nagrał także utwory w duecie z Michael’em Buble i Jon Bon Jovi. Pisze też piosenki dla innych wykonawców. Jest autorem wielkiego szlagieru Buddy’ego Holly „It dosn’t master anymore”, a słynne „She’s lady” napisał dla Toma Jonesa.

Podczas swej kariery nagrał około 500 utworów, sprzedano ponad 80 milionów płyt. Większość to słynne na cały świat przeboje. Paul Anka, jako chyba jedyny w historii wykonawca dokonał wydawałoby się rzeczy niemożliwej, przez kilkadziesiąt lat jego piosenki ciągle były i są na listach przebojów. Wyśpiewał hity, które przetrwały do dzisiaj. Wiele osób pamięta słynne przeboje jak: „You are my Destiny”, „Diana”, „You're having my Baby”, Put your head on my shoulder”, „Times on your life”, „Crazy love” czy adaptację „Smell like teen spirit” Nirvany albo „Wonderwall” zespołu Oasis. Wszystko to usłyszeliśmy na koncercie wykonane perfekcyjnie.

Obiecany 48 lat temu powrót Paula Anki do Warszawy stał się kolejnym sukcesem tego artysty i sentymentalną podróżą dla jego fanów. Koncert odbył się 16 listopada 2011 i był znakomity. Warszawska Sala Kongresowa była pełna. Odżyły wspomnienia.

Paul Anka dziś ma 70 lat, ale wygląda świetnie, jest szczupły, niezwykle aktywny na scenie, tańczy, ma znakomity kontakt z publicznością, mocny, o jakże znanej barwie, świetnie brzmiący głos. Potrafi w jednej chwili zmienić nastrój, a publiczność wyczuwa go natychmiast.

Swój występ Paul Anka zaczął od słynnej Diany, pojawił się wśród publiczności, chodził między rzędami, witał się z widzami i śpiewał. I to jak śpiewał! Miałam wrażenie, że czas się cofnął… wszyscy wstali i też śpiewali, powitały go wielkie brawa.

Warszawski koncert był znakomicie pomyślany. Znalazły się nowe, świetne kompozycje, ale przede wszystkim te największe przeboje, które cała sala śpiewała i tańczyła, było miejsce na wspomnienia z życia artysty, pokazano krótkie filmowe migawki, poznaliśmy rodzinę i przyjaciół piosenkarza.

Paul Anka mówił o swoim życiu, karierze, fascynacji muzyką, opowiadał anegdoty. Znakomicie nawiązał kontakt z publicznością. Wspomniał swój poprzedni pobyt w Warszawie.

W pewnym momencie zaprosił pod scenę osoby z aparatami i zachęcał, aby mu robić zdjęcia, co wywołało wielki entuzjazm i natychmiast rozbłysło mnóstwo fleszy i telefonów. Przede wszystkim jednak pięknie śpiewał, grał na pianinie i na gitarze, towarzyszył mu znakomity zespół instrumentalny, wielkie talenty. Wspaniały perkusista, znakomity gitarzysta, rewelacyjny saksofonista, pianista. Niestety organizatorzy koncertu nie zadbali o jakiś, choćby skromny program - tak więc nie jestem w stanie podać nazwisk tych genialnych muzyków, którzy swoją grą, twórczym zaistnieniem na scenie współtworzyli niepowtarzalną atmosferę.

To był niezwykły koncert. Nasuwa się pytanie kto z dzisiejszych wykonawców po 60 latach kariery zapełni wielką salę publicznością, która zna nieomal wszystkie jego przeboje, tańczy i śpiewa wspólnie z artystą. Paul Anka tego dokonał. Kilka razy bisował, a oczarowana publiczność na stojąco, owacyjnie nagrodziła piosenkarza długimi brawami. Po prostu żal było rozstawać się z tym wspaniałym artystą i przemiłym człowiekiem.