"Piaskownica" po sosnowiecku

W wyjątkowo mroźny, piątkowy wieczór w piątek, 3 lutego br. oglądałem w sosnowieckim Teatrze Zagłębia sztukę pt. "Piaskownica" w reż. J.Bielunasa. Premiera miała miejsce w styczniu i była drugą premierą teatralną w bieżącym sezonie. Ogląd tej poprzedniej premiery, robiącej na mnie wrażenie kiepskiej adaptacji scenicznej produktu typu "Kiepscy" - czy, ściślej: "Kiepskie" (patrz:"Między nami dobrze jest" Masłowskiej w Teatrze Zagłębia;https://naszemiasto.pl/miedzy-nami-dobrze-jest-maslowskiej-w-teatrze-zaglebia/ar/c13-4472284), nie zapowiadał miłej niespodzianki jaką okazała się "Piaskownica".

Sztuka M.Walczaka od kilku sezonów obiega krajowe sceny, jest więc znana szerszej publiczności. Sosnowiecka adaptacja tworzy kameralną, dynamiczną w wyrazie, opowieść o uniwersalnym, podstawowym schemacie relacji damsko-męskich. Bohaterami są mężczyzna-chłopiec oraz kobieta-dziewczynka. Obie postaci są przekonująco zagrane przez parę młodych aktorów. Oprócz tych dwojga realistycznych postaci pojawiają się też postacie planu baśniowo-komiksowego w imponujących kostiumach, wzorowanych na swych pierwowzorach pop-kultury.

Ubogie dekoracje stają się tłem ekspozycji gry aktorskiej - szczególnie dla komiksowych kostiumów i rekwizytów. Ich pojawianiu się towarzyszy zasługująca na uwagę brawurowa muzyka M.Pospieszalskiego, która w połączeniu z trafnymi tekstami i tematycznymi projekcjami wideo, dobrze ilustruje przebieg akcji.

Sztuka w czytelny sposób uwypukla różnice w przypisanych do płci rolach i zachowaniach interpersonalnych. Jest też bezpretensjonalna w tym znaczeniu, że nie rości pretensji do przemycania, czy oznajmiania pseudofilozoficznych uogólnień o naturze ludzkiej, czy życiu społecznym. Natomiast może skłaniać do refleksji o relacjach damsko-męskich i perspektywicznie małżeńskich oraz macierzyńskich.