Pierwsze olimpijskie złoto Aksela Lunda Svindala

Na drugim miejscu, ze stratą 0.28 sek., uplasował się Amerykanin Bode Miller, dla którego to już drugi medal na tych igrzyskach. Na trzecim miejscu (strata 0.31 sek.) niespodziewanie znalazł się młodszy rodak Millera, długo prowadzący Andrew Weibrecht (to najwyższa pozycja, jaką zajął podczas zawodów w całej dotychczasowej karierze).

Na czwartym miejscu zawody zakończył Włoch Werner Heel, na piątej pozycji uplasował się pierwszy z Kanadyjczyków Erik Guay. Dwaj kolejni Włosi - Christof Innerhofer i Patrick Staudacher zajęli miejsce szóste i siódme. Miejsca osiem, dziewięć i dziesięć zajęli Szwajcarzy Carlo Janka, Tobias Gruenfelder i Didier Cuche. Pierwszy z Austriaków, Beniamin Raich, był dopiero 14. ze stratą 1.01 sek. Tuż za nim znalazł się zwycięzca zjazdu Didier Defago. Drugi z reprezentantów gospodarzy Jan Hudec był na 23. pozycji. Dopiero 21. był lider klasyfikacji supergigantowej Michael Walchchofer. Na starcie supergiganta stanęło 64 zawodników.

Na ostatniej bramce, tuż przed metą, wypadł z trasy Włoch Peter Fill. Najstarszy zawodnik na trasie - Szwed Patrik Jaerbyn miał nieprzyjemnie wyglądający upadek i został zabrany śmigłowcem do szpitala. Do mety nie dotarł też inny weteran - Marco Buechel z Liechtensteinu. Z trasy wypadli też reprezentanci gospodarzy - Manuel Osborne-Paradis i Robbie Dixon. Nie wystartował Javier Simari Birkner. Łącznie do mety nie dotarło aż osiemnastu zawodników.

Supergigant to najmłodsza olimpijska alpejska konkurencja. Łączy skręty giganta i szybkość zjazdu. Startujący zawodnicy nie trenują na trasie, a jedynie ją oglądają, podczas przejazdu są często zaskakiwani jej profilem.

W Turynie złoto zdobył nie startujący już rodak Svindala Kjetil-Andre Aamodt, drugi był austriacki mistrz Hermann Maier, a trzeci Szwajcar Ambrosi Hoffman.